________________
३१
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भाग:
'केणं तं दिक्खिओ? कत्थ उप्पण्णो ? किं कुलंतरं? । सुत्तत्थं कस्सपामूले विसिटुं ते समज्जियं ?' ॥११॥ तो सो पत्तेगबुद्धो उ सव्वं तस्स वियागरे । दिक्खं जाइं कुलं सुत्तं अत्थं वा जत्थ अज्जियं ॥१२॥ तो सोऊणं अहन्नो सो इमं चिंतेइ गोयमा ? । 'नूणं अणारिओ. एसो लोगं डंभेण भक्खइ ॥१३॥ ता मण्णे जारिसं एस तारिसं सो जिणो वि हु । जंपिस्सइ त्ति नो तम्हा, वियारो एत्थ जुज्जई ॥१४॥ अहवा वि जिणो नेवं भासई मोहवज्जिओ । जम्हा तम्हा किमेएण जामि तत्थ जिणंतिए ॥१५॥ अभिनंदामि पव्वज्जं सव्वदुखविमोक्खणि' । चिंतिउं जाइ जा तत्थ ता जिणं तत्थ निक्खइ ॥१६॥ तहा विगणहरस्संते पव्वज्जं गिण्हई इमो । ईसरो नाम कोडंबी संविग्गो मंदबुद्धिओ ॥१७॥ निव्वुयम्मि जिणिंदम्मि तेलोक्केकल्लबंधवे । भव्वाणं बोहणट्ठाए देव-दाणवमज्झगे ॥१८॥ जिणाभिहियसुत्तत्थं जा वण्णेइ गणाहिवो । तावेसाऽऽलावगो तत्थ वक्खाणम्मि समागओ ॥१९॥ 'पुढवीजीवमेगं पि जो विणासेइ सो धुवं । अस्संजओ समक्खाओ वीयरागाण सासणे' ॥२०॥ तो ईसरो वि चिंतेइ 'सुहुमे पुढविकाइए । सव्वत्थ उद्दविजंति को ताई रक्खिउं तरे ? ॥२१॥ लहुत्तं कुणई एस महप्पा एत्थ अप्पणो । वक्खाणंतो असद्धेयं सव्वलोयसमक्खयं ॥२२॥ अच्चंतदुक्करं एवं वक्खाणंतस्स वी फुडं । कंठसोसो परं होइ एरिसं कोऽणुचिट्ठई ? ॥२३॥
१. ला. "एसो ॥ २. ला. "क्खविमोहणि ॥
