________________
२७९
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
तो भणइ वंदिऊणं गुरुणो "भयवं ? सुणेह मह वयणं । कण्णाकएण धम्मो पडिवण्णो आसि मे पुव्वं ॥१३।। इण्हि तु भावसारं एसो च्चिय मज्झ परिणओ चित्ते । कवडो वि हु सब्भावो संजाओ मज्झ पुण्णेहिं ॥१४॥ ताऽणुव्वयाइयाइं वयाई मह देसु सामि ! सव्वाइं । सिक्खावेह य सारं जमेत्थ जिणसासणे किंचि" ॥१५॥
तओ सव्वं सिक्खाविओ गुरूहि । थैवदियहेहिं चेव जाओ अभयकुमारसारिच्छो सावओ, अवि य
ण्हवण-बलि-पूय-जत्ताइयाइं कारेइ जिणवरघरेसु । पडिलाहइ भत्तीए फासुयदव्वेहिं जिणमुणिणो ॥१६॥ साहम्मियपडिवत्तिं करेइ तंबोल-भोयणाईहिं । दीणाईणं दाणं देइ जहिच्छाए अणवरयं ॥१७॥ आवस्सयसज्झाए सामाइय-पोसहेसु उज्जुत्तं । दट्टण य जिणदत्तो सयमेव य देइ तं कण्णं ॥१८॥
तओ निरूवियं वारिज्जयलग्गं । आढत्ता सामग्गी दोसु वि कुलेसु । जायं महाविछड्डेणं पाणिग्गहणं । ततो जाव वच्चंति कइ वि दियहा ताव भणिओ जिणदत्तो जामाउगेण 'ताय ! विसज्जेह संपयं सुभई जेण नेमि नियगेहं' जिणदत्तेण भणियं 'पुत्त ! जुत्तमेयं, परं मिच्छादिट्ठीणि तुह माया-वित्ताणि तेण धम्मविपडिवत्तीए दाहिति इमीए कलंक' । जामाउगेण भणियं 'ताय ! जुवगगेहे धरिस्सं' । तओ विसज्जिया सा सेट्ठिणा । तेण वि ठविया जुवगगेहे । तीए य घरे पविसंति अणवरयं भत्त-पाणोसहाइनिमित्तं साहुसंघाडगा । तओ तमसहमाणेहिं [माया-वित्तेहिं ?] भणिओ से पई जहा 'न सोहणा ते महिला, अच्छइ पइदिणं सह समणेहिं । तेण भणियं "मा एवं पलवह, जओ न एवमेयं पलयकाले वि संभाविज्जइ, अवि य
विसमनिवडंतबहुविह विमाणलक्खेहिं संकुला सग्गा । निवडंति नहयलाओ न य एसा चलइ सीलाओ ॥१९॥ अवि नेरइयसमग्गा असंखदुहसंकुला महानरया । निवसेज्ज व आगासे न य एसा चलइ सीलाओ ॥२०॥ १. ला. थोव ॥ २. ला. जुयग' ॥
