________________
१५२
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः पुच्छिया य दासचेडी जहा-भद्दे । को निविण्णो नियजीवियस्स? दासचेडीए भणियं-सामि ! णियसूवयारं एयाणं च मायं ममं च मोत्तूण न अन्नस्स कस्सइ हत्थे चडिओ । राइणा चिंतियं अहो ! तीए पावाए दुट्ठचेट्ठियं, जओ तया रज्जं दिज्जमाणं पि नेच्छियं संपयं पुण वावाएउमिच्छइ, ता सव्वहा जारिसयं तित्थयरेहिं वण्णियं तारिसं चेव इत्थीण चेट्ठियं, जओ भणियं
महिला य रत्तचित्ता उच्छूखंडं व सक्करा चेव । सा पुण विरत्तचित्ता विसअंकूरे विसेसेइ ॥२९॥ महिलादिज्ज करेज्ज व मारेज्ज व संठविज्ज व मणुस्सं । संतुट्ठा व जियावेज्जऽहव नरं बंधेयाविज्जा ॥३०॥ मारेइ जियंतं पि हु मयं पि अणुमरइ कावि भत्तारं । विसहरगइ व्व चरियं वंकविवंकं महिलियाणं ॥३१॥ एवं च चिंतिऊणं गेहं गंतूण तं इमं भणइ।। हा ! दुटु कयं अम्मो जं तइया नेच्छसे रज्जं ॥३२॥ इण्डिं पुण अकयतवो तुमए खित्तो मि आसि संसारे ॥ बालाण य एयाणं मणयं मरणं न संजायं ॥३३॥ ता गिण्हसु रज्जमिणं इण्हि पि न कज्जअ(म)म्हमेएण । संसारकारणेणं अइदारुणदुक्खजणएण ॥३४॥ एवं च जंपिऊणं हक्कारित्ता उ मंति-सामंते । अहिसिंचइगुणचंदं रज्जे इयरं तु जुवरज्जे ॥३५॥ तत्तो भलाविऊणं सामंताईण ते उ सव्वेसि । गिण्हइ जिणवरदिक्खं सुगुरुसमीवे विभूईए ॥३६॥ - उग्गं तवं कुणंतेण जह उ मुणिचंदभाइणो पुत्तो । बीओ पुरोहियसुओ उवसग्गरया मुणिजणाण ॥३७॥ सिक्खविऊण निबुद्धेण दो वि पव्वाविया जहहढेणं । सम्मं च परिणया जह पव्वज्जा रायउत्तस्स ॥३८॥ इयरो पुरोहियसुओ हढेण पव्वाविओ त्ति गुरुविसयं ।
काऊण य प्पओसं ईसिदुगुंछं च धम्मम्मि ॥३९॥ १. सं.वा.सु सामि ! सू ॥ २. सं.वा.सु. बंधिया ॥ ३. ला. गेहे ॥
