________________
॥ ७१४२॥ ॥ ७१४३॥ ॥ ७१४४॥ ॥७१४५॥ ।। ७१४६॥ ॥ ७१४७॥
॥ ७१४८॥ ॥७१४९॥
विक्किणगो धणलोभा, उवभोगविहाणओ य भक्खागो। बंधणवहेहिं हंता, तिण्ह वि मंसाउ वहगत्तं जो किर मंसं नाऽसइ, नासइ सो अप्पणो अजसवायं । जो पुण तयमाऽऽसेवइ, सेवइ सो नीयठाणाणि एवं अच्चंतदुरंत-दुक्खनरएक्ककारणं मंसं । अपवित्तमऽणुचियं सव्व-हा वि हेयं ति नाऽऽदेयं जंदुटुं ववहारे, लोए सत्थे य दूसियं जं च । तं मंसमऽभक्खं चिय, चक्खूहि वि नो निरिक्खेज्जा करगहियमंसपेसी, चंडालाऽऽई वि कहवि ग्रग्गम्मि। पुरओ आगच्छंतं, लज्जइ दटुं विसिट्ठजणं गोहेममहीदाणाणि, तेण दिण्णाणि लक्खसंखाणि । जो बहुदोससमुस्सय-मऽसेज्ज मंसं न मणसा वि तहाजह परमंसं तह जइ, समंसमेवाऽऽयरेज्ज तब्भोई। ता न तहा दोसं पिह, परपीडाऽभावओ मण्णे संभवइ न उण एयं, अट्ठारसकणयकोडिओ इहरा । मंसजवतिगकए कह, मिलिया सुव्वंति अभयस्स तथाहिरायग्गिहम्मि नयरे, अत्थाणीमंडवे निसण्णस्स। अभयकुमारप्पमुह-प्पहाणमंतीहिं सहियस्स सेणियरण्णो पुरओ, विविहकहासुं पयट्टमाणीसुं। पत्थाववसा भणियं, एक्केण पहाणपुरिसेणं देव! महग्घमऽसुलहं, धणधण्णाऽऽइ इह तुम्ह नयरम्मि। नवरमऽमहग्घमेकं, मंसं सुलभं च सव्वत्थ इय तव्वयणं सामंत-मंतिजुत्तेण राइणा सम्मं । पडिवण्णं केवलमऽमल-बुद्धिणा भणियमऽभएण ताय ! किमेवं मुज्झह, मंसाओ वि हु महग्घमिह नत्थि। जह तह सुलहाई कंस-दूसपमुहाणि वत्थूणि मंतीहिं जंपियं थेव-मुल्लदाणे वि भूरिलाभाओ। कहमऽच्चंतमहग्घत्त-मेवमुल्लवसि मंसस्स। पच्चक्खं चिय सेसाणि, पेच्छ वत्थूणि पउरदव्वेण । लब्भंति एव भणिए, मोणं काउंठिओ अभओ नवरमिममेव वयणं, पइट्ठिउं तेण सेणियनरेंदो। वुत्तो पंच दिणाई, ताय ! महं देहि रज्जं ति वाहरिठं सयलजणं, अभओ रज्जे पइट्ठिओ रण्णा । बाहइ सिरं ति सयमऽवि, वुत्थो अंतेउरस्संऽतो अभएण वि उस्सुको, अकरो लोगो को समत्थो वि। घोसाविया अमारी, नियरज्जे वट्टमाणम्मि पत्ते य पंचमदिणे, रयणीए विहियवेसपरियत्तो। सामंतमंतिगेहेसु, सो गतो सोगविहुरो व्व वुत्तो सामंताऽऽईहिं, नाह! कि एवमाऽऽगमणकज्जं । भणियमऽभएण राया, अइविहुरो सीसवियणाए विज्जेहि य कालेज्जय-मोसहमाऽऽइट्ठमुत्तमनराण । नियगस्स तस्स तुब्भे, ता सिग्घं जवतिगं देह खुद्दो एसो त्ति विचिंतिऊण, तेहिं पि अप्परक्खट्ठा । रयणीए दिण्णाओ, अट्ठारस कणयकोडीओ। जाए पभायसमए. पण्णो अवहि त्ति रज्जमवणीयं । अभएणं नियपिउणो, अह सो तं कणयगुरुरासि दुट्टण आउलमणो, विचिंतए निद्धणो धुवमऽणेण। लोगो कओ कहऽण्णह, एत्तियमेत्तऽत्थसंपत्ती अह नयरवासिलोय-प्पवायमुवलंभिउं नरिंदेण। गूढनरा तियचच्चर-चउप्पहाऽऽईसु आइट्ठा आचंदसूरियं रज्ज-लच्छिमऽणुहवउ निग्गयपयावो। सुचिरं अभयकुमारो, मणहारी अमयमुत्ति व्व इय पइगेहं चिय जण-मुहाउ सोउं पुरम्मि जसवायं । गूढनरा नरवइणो, जहट्ठियं सव्वमऽकहिंसु ताहे विम्हइयमणेण, राइणा पुच्छिओऽभयकुमारो। कत्तो एत्तियमेत्ता, धणरिद्धी पुत्त ! पत्त त्ति तेणाऽवि मंसजवतिग-मग्गणपमुहो उ सव्ववुत्तंतो। सिट्ठो जहट्ठिओ सेणि-यस्स विम्हइयहिययस्स अच्चंतमहग्घत्तं, सुदुल्लहत्तं च तयऽणु मंसस्स । रण्णा निव्वभिचारं, पडिवण्णं सेसएहिं ति (पि) इय सोऊणं सम्म, मंसस्साऽऽसेवणं पुरा वि कयं । आराहणाकयमणो, मुणिवर! मा संभरेज्ज तुम एवं पसंगपाविय-मंसाऽऽइसरूवकहणसंबद्धं । भणिऊण मज्जदारं, विसयद्दारं पवक्खामि पुव्वं अणंतरं चिय, जे दोसा मज्जगोयरा भणिया। पाएणं विसएस वि, ते चेव भवंति सविसेसा जम्हा उ विसेसेणं, सीयंति इमेसु कयमणा मणुया। एएण कारणेणं, विसयत्ति निरुत्तमेएसिं एए उ महासल्लं, इमे महासत्तुणो परे लोए । एए उ महावाही, एए उ परमदारिद सल्लं हिययनिहित्तं, न सुहेल्लिं देइ देहिणो उ जहा। अंतो विचिंतिया तह, विसया वि दुहाऽऽवहा चेव
॥ ७१५०॥ ॥ ७१५१॥ ॥ ७१५२॥ ॥ ७१५३॥ ॥ ७१५४॥ ॥ ७१५५ ॥ ॥७१५६॥ ॥ ७१५७॥ ॥७१५८॥ ॥७१५९॥ ॥ ७१६०॥ ।।७१६१॥ ॥ ७१६२॥ ॥ ७१६३॥ ॥ ७१६४॥ ॥७१६५॥ ॥ ७१६६॥ ॥७१६७॥ ॥ ७१६८॥ ॥७१६९॥ ॥७१७०॥ ॥ ७१७१॥ ॥ ७१७२॥ ॥७१७३॥ ॥ ७१७४॥ ॥७१७५॥ ॥७१७६॥ ॥७१७७॥
૨૦૨