________________
परिशिष्ट-१
માનહીન વચને જો માન, ન હુર્વે તો તપ આખે માન; કુવચન માને હવે તપનાસ, દુઃખ લો આતમ નરકાવાસ. વૈરાદિકનો લાભાલાભ, આતમ જાણો આ ભવગાભ; માન રાખ ભાવે તપ રાખ, નિહાચે ઈહાં દુદું ગતિ સાખ. સુણિ કવચન જે હરષિત થાય, પાટણ કે જસ રોમ હરખાય; જે મરણાંતે ન ધરે દોષ, જીઉ જાણે એ શિવગતિ પોષ. સું ગુણ તુજઝ કષાયે કદા, કીધું છે જિણ સેવઈ સદા; ચું દેખે નહિ એહનું દોસ, તાપ ઈહાં, પરભવ દુખકોસ. સું તુજ સુખ કષાયે કર્યો, કષાયનાસથી સું સુખ વિટયો; એ બેમાં ઉત્તર ફલ દેણ, જાણી જી ભજ તે અભણ. તપપ્રવૃત્તિ તો જીઉ સુખસાધ્ય, જિમ તિમ માનમુગતિસુ અબાધ્ય; પહિલી પ્રવૃત્તિ ન ધે સુખ કઈ, બાહુબલિને બીજે શિવ દઈ. વિચાર કરી ઇમ તજવું માન, દુર્લભ તપ રાખવું નિદાન; પંડિત હરખે મન ધરિ ક્ષમા, માન મત્સર હૈ મૂરખ ગમા. થોડે પરાભવ પિણ તું કુપે, પાપ ચિતવઇ નિજ ગુણ લુપે; ન લખે નરક તિરશ્રી ગતિ, વારવાર થાયે દુઃખતતિ. ધરે પુણ્યાતમ અપકારિએ, ક્રોધ તેહ ધરિ અરિષટકીયે; તે ભવબાહિજ દૃષ્ટિ પીડ, અંતર અરિને ભવ ભવ ઈડ. ભણે ક્રિયા તપ શમમાં રહે, માયા સહિત ધરમ નઇ કહે; ન લહે તે ફલ આતમ દેહ, નિલેસ રૂપ ભવાંતર છે. વહે લોભ આતમ સુખ ભણી, સેવા લ્ય જ્ઞાનાદિક તણી; દુખ લેવા નઈ ઈહ પરવડે, વાંછા તકે ધરિ દુહું પરિગ્રહે.
૧. અથવા, ઇચ્છે તો. ૨. નિશ્ચયે, જરૂર. ૩. ઘટ્યો, ઓછું થયું.
