________________
૫૮
आराहणापणगं (४) पोग्गलमइयं कम्म हम्मउ देहेण पोग्गलमएणं । रे जीव ! कुणसु एयं विल्लं विल्लेण फोडेसु ॥२०२|| अवस-वसएहिं देहो मोत्तबो ता वरं सवसएहिं । जो हसिररोइरीए वि पाहुणो ता वरं हसिरी ॥२०३|| रे जीव ! तुम भण्णसि निसुणेतो मा करे गयणिमीलं। . देहस्स उवरि मुच्छं णिबुद्धिय ! मा करेज्जासु ||२०४|| किंच रे जीव ! तए चिंतणीयं, अवि यसो णत्थि कोइ जीवो जयम्मि सयलम्मि एत्थ रे जीव ! जो जो तए ण खइओ, सो वि हु तुमए भंमतेणं ||२०५|| सो णत्थि कोइ जीवो जयम्मि सयलम्मि तुह भमंतस्स | ण य आसि कोइ बंधू तुह जीव ! ण जस्स तं बहुसो
||२०६।। सो णत्थि कोइ जीवो जयम्मि सयलम्मि सुणसु ता जीव ! | जो णासि तुज्झ मित्तं सत्तू वा तुज्झ नो आसि ॥२०७|| जे पेच्छसि आगासे धरणीए वणे णई तलाए वा । ते जाण मए सब्वे सयहुत्तं भक्खिया आसि ॥२०८।।