________________
યોગસાર પ્રકરણ/પ્રથમ પ્રસ્તાવ/બ્લોક-૧૪-૧૫ પરમાત્માનું પારમાર્થિક સ્વરૂપ તેઓને દેખાય છે. હવે, તે જીવ માટે અત્યારસુધી જગતમાં ભોગસામગ્રી પ્રયત્ન સાધ્ય હતી તેને બદલે હવે પરમાત્મભાવ પ્રયત્નસાધ્ય બને છે. આવા જીવો પોતાનાથી ભિન્ન એવા પરમાત્માના પારમાર્થિક સ્વરૂપનું વારંવાર આલંબન લઈને તે પરમાત્માએ બતાવેલા શાસ્ત્રવચનનું અવલંબન લઈને પોતાને માટે સાધ્ય એવો પોતાનો પરમાત્મભાવ પ્રગટ કરવા ઉદ્યમ કરે છે અને તે ઉદ્યમના બળથી જ્યારે અપ્રમત્તગુણસ્થાનકને પામે છે ત્યારે તેઓ નિરાલંબન ધ્યાનમાં આવે છે. તે વખતે રાગાદિ ભાવોના અજનના માર્જનથી પરમાત્મભાવ સાથે ઐક્યને ભજે છે=ઐક્યને પ્રાપ્ત કરે છે. જેના બળથી અલ્પકાલમાં જ તેઓ પરમાત્મતુલ્ય બને છે જેનું સ્વરૂપ ગ્રંથકારશ્રી આગળના શ્લોકમાં સ્પષ્ટ કરે છે. II૧૪ll અવતરણિકા:
જે જીવો પોતાનાથી ભિન્ન એવા પરમાત્માને પરમાત્મરૂપે જાણે છે અને સાધના દ્વારા પરમાત્મા સાથે એક્યભાવને પામે છે ત્યારે તેના ફલરૂપે તેઓને શું પ્રાપ્ત થાય છે તે બતાવે છે – શ્લોક -
यादृशोऽनन्तवीर्यादिगुणोऽतिविमलः प्रभुः ।
तादृशास्तेऽपि जायन्ते कर्ममालिन्यशोधनात् ।।१५।। શ્લોકાર્ચ -
જે પ્રમાણે અનંતવીર્યાદિ ગુણવાળા અતિવિમલ પ્રભુ છે–પોતાનાથી ભિન્ન એવા પરમાત્મા છે, તેમ તે જીવો પણ પરમાત્મા સાથે ધ્યાન દ્વારા ઐક્યભાવને પામેલા તેવા તે જીવો પણ, કર્મમાલિન્સના શોધનથી તેવા થાય છે. I૧૫ll ભાવાર્થ -
જે જીવોને પોતાનાથી ભિન્ન એવા પરમાત્મા આત્માની કેવી સુંદર અવસ્થાને પામેલા છે તેવો બોધ થાય છે અને પરમાત્માની ઉપાસના કરીને સંચિતવીર્યવાળા
