________________
શ્રી જૈન જ્ઞાન ગીતા.
तुभेत्थ भोभार घरा गिराणं, अहं नजाणाह अहिञ्जवेए उच्चावयाई मुणिणोचरन्ति ताई तुखेाइ सुपे सलाई ॥ १२९ અર્થઃ—કાહા ક્રોધ. માણા॰ માનવહેા॰ જીવની હી’સા. જે॰ જે. સિ’॰ તે મા’૰ મૃષાવાદ. અદત્ત વગર આપેલું, ચારી. પરિગૃહ ? પરિગ્રહ ૪૦ તે માહા॰ બ્રાહ્મણ. જા॰ જાતિ વિજા વિદ્યા. વિઙૂણા વિના તાં તેના ખેત્તાઇ ક્ષેત્ર સુપાવયાઇ” અતિશે પાપકારી. તુમ્ભ॰ તમે ઈત્ય એ લેકને વિષે. ભા॰ અહેા બ્રાહ્મણા. ભારધરા ભાર રૂપી, ભાર કરનારા. ગિરાણું વેદની વાણીના અર્જુ અ. નજાણાહ ન જાણનારા અહિજ ભણીને. વેએ વેદને ઉચ્ચ૰ મેાટા અવયાઇ॰ નીચા કુળને વિષે. મુણિણા॰ સાધુ. ચરન્તિ॰ કરે, ગેાચરીને માટે જાય. તાઇ તે તુ॰ નિશ્ચે. ખેત્તાઇ ક્ષેત્ર. સુપેસલાઈ॰ અતિશે શૈાભનીક.
O
O
૧૧
ભાવાથ:--જે કાધમાને કરી સહીત, જીવાની હીંસાના કરનારા, જુઠું' ખેલનારા, વગર આપેલુ લેનારા, અબ્રહ્મચારી, પરિગ્રહે કરી સહીત, જાતિ
