________________
(७.)
+ सिद्धान्तसार.
समत्त दसण विरिया, पलियस्स असंख नाग मेता; अहं नवा चरित्ते, अनंत कालं सुय समयस्स ॥१॥
ते माटे ए चारित्रधाराधना सहित ज्ञान-दर्शनधाराधना जाणवी. ए जेम दं० जधन्य दर्शनआराधनानुं फल कह्यु ए० तेम च० चा. रित्रधाराधनानुं पण फल केहेवू.
नावार्थः-हवे जु ! जो मिथ्यात्वीनी करणी श्राझा मांदेली होय तो, ते करणीने श्रेष्ठ कहे तेने जगवंते जुग बोला केम रह्या ? मि थ्यात्वी पण पोते करे ते क्रियाने, तथा पोते जणे ते ज्ञानने श्रेष्ठ कहे बे, पण मिथ्यात्वीनी करणी आज्ञामां नथी. तेथी नगवाने पोते तेमनी करणी वखाणी नथी, पण जे वखाणे तेने पण जुग बोला कह्या डे. . हवे जगवाने पोते चार प्रकारना पुरुष कह्या, ते कहे जेः-पेहेला नांगामां नवदिक्षित साधु तथा अल्पबुद्धिनो घणी, जे केवली तथा गुरुदेवनां वचन तहत करी माने बे, अने जेने श्रद्धारुप झान तोडे, पण वेडेवारीक जाणपणुं नथी तेने जाणवो; केमके ज्ञान तो फक्त थात प्रवचन मातानुं अने चारित्र यथाख्यात कडं . शाख सूत्र जगवतीजी शतक २५ में, नद्देशे के तथा सातमे. ए न्याये ज्ञान तुबमात्र, ते गएयु नही, तेथी तेने ज्ञान रहित कह्यो; अने चारित्र नत्कृष्टा श्राश्री देशवाराधक कह्यो. तथा जघन्य ज्ञान अने जघन्य सम्यक्त देशवाराधकपणामां श्रावी गयु. हवे सर्व-आराधक तो जेने ज्ञान, दर्शन श्रने चारित्र, त्रणे बोल नत्कृष्टा होय तेने कहीए. ते चार नांगानी धाराधना विषे गौतम स्वामीए श्री महावीर नगवंत प्रत्ये पुडा करी के, दे नगवान ! चार नांगामां आराधक विराधक कह्या ते शुं? अने ते शुं धाराधे ? के तेने आराधक केदेवा. तेवारे श्री महावीर नगवंते, ज्ञानश्राराधना, दर्शन आराधना अने चारित्र-आराधना, ए त्रण आराधना कही. तेमां पेहेला नांगावालो चारित्रनो आराधक बे. १ बीजा नांगामां ज्ञान दर्शन ए बे नत्कृष्टा बे, पण, चारित्रमा दोष लगावे , मादे..
