________________
सिद्धान्तसार.
( ३५ )
गतिमां जाय . ए न्यायथी श्राज्ञाबाहार पुण्य निपजे बे. वळी सूर्यगांग प्रथम श्रुतष्कंधे श्रवमे श्रध्ययने, मिथ्यात्वी दान, शोल, तपादिकमां पराक्रम फोरवे, तेनुं पराक्रम अशुद्ध कयुं, धने सम किति दानादिकमां पराक्रम फोरवे तेनुं पराक्रम शुद्ध कयुं. ते श्री सूयगमांगजीना प्रथम श्रुतष्कंधना आठमा अध्ययननी गाथा २३, २४ अने २५.
जेया बुद्धा महा जागा, विरा असमत्त दंसिणो; प्रसुतेसिं परिक्कतं. सफलं दोइ सवसो. ॥ २३ ॥
अर्थः- जे० जे कोई बुद्धितत्वना जाण, पण जैन मार्गना अजाण बे, ते या लोकमां पुज्य श्रने वि० शूरवीर कद्देवाय बे, एटले कष्ट सहन करवामां वीर पुरुष बे, पण सम्यक्त दर्शन ( देव, गुरु, धर्म ए त्रण तत्वनी सर्दा ) रहित बे, तेथी तेनां अ० दान, शील, तपादिक उद्यम, पराक्रम तथा अनुष्टान सर्व अशुद्ध अने फोगट बे. स० फक्त सर्व प्रकारे कर्म बंधननुं कारण बे, पण कर्म निर्जरानुं कारण नथी. ॥ २३ ॥ दवे पंमित वीर्य श्री कहे. ते गाथा २४ मी:
--
जेया बुद्धा मदा जागा, विरा समत्त दंसिणो; सुधं तेसिं परिक्कतं, अफलं होई सबसो. ॥ २४ ॥
अर्थः- जे० जे कोई बु० तिर्थंकरादिक म० मादा भाग्यवान पुज्य, वि० (वीर) घनघातियां कर्म विदारवा समर्थ बे, चार कर्म दय atri o समकित सहित बे, सु० तेमनो उद्यम शुद्ध ( हिंशा दोष रहित ) बे, घने तेना अ० कर्म बंधनुं कारण ( मिथ्यात्व ) सर्व प्रकारे फळ थाय. पण सम कितने निर्जरानुं कारण जाणवुं ॥ २४ ॥
तेसिपि तवो सुधो, निकंता जे महाकुला; जणे वन्ने वियाणंति, नसिलोगं पवेयए ॥ २५ ॥
अर्थः ते० ते जो त० मासखमणादिक तप करे, तोपण अ० ते
--
