________________
सिदान्तसार
प्रमुखनी वेलाए बीजा संघामाना साधुनुं उटुं त्यो बो के “जेम तमे करोडो तेम अमे पण करीए बीए.” अहो देवानुप्रीय ! श्री निषित सूत्र प्रमुखमां पात्रांने त्रण पसली तेल लगाम कर्वा डे तथा त्रण पसली लोड प्रमुखनो रंग लगामवो कह्यो . ते तेल तथा लोनो रोगान बने बे, तेथी मेरा आचार्योये पात्रांने रोगान लगाववो स्थाप्यो बे. ते जीत व्यवहार जे. ते तेलनी नेत्राये जीतव्यवहारथी श्रमे रोगान लगावीए बीए. वली तेल रोगान वासी राखवो न जोइए. बतां केक सिंघामामां वासी राखे , पण ते तमारी पेठे स्थापना करता नथी. तमे तो कहो बो के सूत्रमा कह्या सीवाय काम करे तेनामां साधपणुं नथी, अने वली रोगान वासी राखवानी तो स्थापना करो बो; पण जगवंते तो तेल, रोगान प्रमुख वासी राखे तेने साधपणाथी नष्ट कह्यो तथा ग्रहस्थी सरखा कह्या ले. शाख सूत्र दशवैकालीक अध्ययन बढे अढार बोल माहेला पांचमा बोलमां. ते पाठः
विममुद्ये इमं लोणं तिल्लं सप्पिं च फाणियं नते, संनिही मिति नायपुत्त व रया. ॥ १७ ॥ लोनस्ससम गुफासे मन्ने अन्नय रामवि जे सिया संनिदिकामी गिही पवइए नसे. ॥१५॥
अर्थः-हवे पांचमा स्थानकनी विधि कहे . वि० बिम खवण समुजादिवर्नु ३० एवा प्रकारचें खो बुंण ति तेल सा घी फा ढोलो गोल न० एटलां वानां ते यति सं० वासी राखवां मिन वान्डे ना श्री माहावीरदेवनां व० वचने र जे रक्त तत्पर होय ते. लोग लोजर्नु अणु० थोडं पण सेवईं (जे वासी खावू ) ते, अने म अनेरी बीजी वस्तु थोमी पण जे जे यति सि कदाचीत संग स्निग्ध खावानी वस्तु वन्डे ते गि० ग्रहस्थी पण नही अने प० यति पण नही. .
नावार्थ:-हवे आ पाठमां एम कथु के, वोर वचनमां रक्त थयो होय ते साधुए बुंण, तेल, गोल, घृत प्रमुख वासी राखवानी वा
