________________
प्रश्न चोथो.
साधुनो माहार, हालवू, चालवू इत्यादि, व्रतमां
(धर्ममां ) , एम कहे जे ते बाबत.
हवे जु ! ए सातमा शतकना बीजा नद्देशामां साधु श्रावक बने. ने आहार वस्त्रादिकना त्यागने उत्तरगुण-पचखाण करा; अने थाहार वस्त्रादिकनो त्याग न होय तो नत्तरगुणना अपचखाण करा. हवे तमे (तेरापंथी) कहो बो के "श्रावकने पारणाने दीन माहारादिकनो त्याग नथी. बाहारनो श्रागार जे. तेने अबत अपचखाण कहीए. तेथी श्रावकनुं खा, पी, पापमां .” ए लेखे तो साधुजीने पण पारणाने दीन पाहारनो त्याग नथी. ते श्रागारने नगवंते तो साधु श्रावक बनेने उत्तरगुणना अपचखाणी कह्या डे, ए तमारी केहणीने लेखे तो साधु पारणाने दीन खाय तेमां पण पाप हशे. कोश् श्रावक आरंन करीने खाय ते आरंजनुं पाप तो न्यारं, पण थाहारना अपचखाण आश्रीतो साध श्रावक बनेने सरखा कह्या , ते उदयनावमा . जेम उंच गोत्र, मनुष्यनी गति, पंचेजिनी जात अने पांच शरीर, इत्यादि उदयनावमां ३. ते धर्म पाप एकमां नथी. एथी धर्म करे तो धर्म निपजे अने पा. पना काम करे तो पाप निपजे. तेम साध श्रावकने आहारादिकनुं खातुं उदय-नावमां . ते धर्म पाप एकमां नथो. जो शरीर वधारवा निमित्ते रागकेष भने अशुनजोगथी खाय तो साध श्रावक बनेने पाप लागे; मने ज्ञान, दर्शन अने व्रत नजाववाने अर्थे खाश्ने शुन नावना जावे तो बन्नेने निर्जरा थाय..
तेवारे तेरापंथी कहे जे के “ साधुनुं तो हास, चाम, माहार करवो, निहार करवो, बोख, सर्व काम व्रतमा धर्ममा के. एम नमः
