________________
सिद्धान्तसार.
( ३५६ )
साधुने धम्मीयादि नथी कद्या. क्षयोपशम जाव आत्मिक गुणश्राश्री साधुने पण 'धम्मिश्रा' सुपात्र कह्या. तेमज श्रावकने पण क्षयोपशम जावना गुण (ज्ञान, दर्शन, व्रत ) प्रगट्या ते श्राश्री धम्मीया सुपात्र कला. वली उत्तराध्ययन सूत्रना सातमा अध्ययननी वीसमी गाथामां, ग्रहस्थ नजीक प्रणामी अनुकंपा सहित होय तेने पस सुव्रती को बे. ते गाथाः - वेयमायाहिंसिकाहिं, के नरा गिरि सुबया; नवेति माणुसं जो िकम्म सच्चाहु पाणिणो ॥
अर्थः- वे० अनेक प्रकारे सि० जडिक प्रणामादिक शिक्षाए जे० ' जे न० मनुष्य गि० ग्रहस्थ उतां सु० अनुकंपादिकथी सुत्रतपणे उ० पामे मा० मनुष्यनी जो० जोनी क० कर्म ते करणी. स० सत्य वचन बोले तथा दयावंत, एवा पा० प्राणी होय ते मनुष्यपणुं पामे.
नावार्थ:- हवे जुर्ज ! या गाथामां मनुष्य मरीने मनुष्य थाय नेकपणाना अनुकंपाना गुण श्राश्री ग्रहस्थपणामां सुत्रति जगदेते को. त्यारे श्रावकने सुत्रति सुपात्र केम नही कहेशो ? माझा हो ते वीचारी जो जो. वली साध श्रावक बनेने जगवंते रत्ननी माला कड़ी बे ते माटे बनेने सुपात्र कहीए.
तेवारे तरांपथी कड़े ने के, " साधुने धने श्रावकने रत्ननी माला कही तो बे, पण साधुने मोटी ने श्रावकने नानी कही बे." एम कड़े बे. पण भगवंते तो बोटी मोटी कही नथी. एक सरखी कही बे. शाख सूत्र जगवंती शतक १६ में उद्देशे. बडे ते पाठः
'जेणं समणे जगवं महावीरे एगं महं दाम दुगं सब रयणामयं सुविणे पासित्ताणं परिबुद्धे. तरणं समणे जगवं मदावीरे विदे धम्मे पणवेई तं० आगार धम्मंवा अणगार धम्मंवा ॥ ४ ॥
४५
