________________
सिदान्तसार
( १२९)
प्रकारे अढार पापना तेमज सर्व अकरवा जोग कामो करवाना त्रिविधे त्रिविधे त्याग जावजीव सुधी कर्या ने बतां तेमने देशवति श्रावक कह्या के अने तमे तो श्रागारने अव्रत कहो बो. हवे एमने कया पापनो आगार रह्यो ते बतावो. कदाचित खावा पोवाना धागारने श्रव्रत कहेता हो तो एमणे तो चार श्राहारना पण सर्वथा प्रकारे त्रिविधे त्रिविधे जावजीव सुधी त्याग कर्या . हवे शो श्रागार रह्यो ते बतावो. वली कदाचीत शरीर उपर ममता होय तेने श्रव्रत कहेता हो तो, एमणे तो शरीरनी ममता पण सर्वथा प्रकारे त्रण करण त्रण जोगे करोने वोसरावी . हवे शो श्रागार रह्यो ते बतावो. वल) तमे कहोडो के, जेसर्वथा पापना त्याग जावजीव सुधी करे तेने आहारादिक थाप्यामां तथा वंदणा नमस्कार कर्यामां धर्म डे. त्यारे पूर्वोक्त श्रावकोए सर्वथा पापना त्याग कर्या ने तेमने वंदणा नमस्कार कर्यामां पाप केम थाय ते कहो.
तेवारे तेरापंथी कहे डे के, “ तेमनामां कांक अत्रत रह्यं हशे, माटे जगवते तेमने देशवति कह्या , ते माटे ते वंदणा नमस्कार करवा योग्य नथी.” तेनो उत्तर. हे देवानुप्रीय ! नगवंते तेमने देशवति कपा एमतो सूत्रमा बेज; पण तमे श्रागारमा अव्रत कहोगे ते श्रागार बतावो. तमे व्रत अवतमां समजता देखाता नथी, तेथी एम कहोगे के बागारने अव्रत कहीए. पण हे देवानुप्रीय! अव्रत तो मोहनोकर्मनी बीजी चो. कमी अप्रत्याख्यानीना क्रोध, मान, माया, लोन, राग अने द्वेषना उदयनावमा जे. तेना जोगथी समे समे पुद्गल श्रावीने जीवने राग द्वेषनो ची. कणाश्थी चोटे अने जोगना व्यापार विना पण एपुदगल कर्मपणे परगमे तेने अव्रत कहीये अने मोहनीकर्मनी त्रीजी चोकमा प्रत्याख्यानोना क्रोध, मान, माया अने लोज उदयन्नावमां , तेना जोगथी जीवने अत्याग जावना प्रणाम राग, द्वेष अने अशुन जोग पापमां वर्ते तेने जोगर्नु अबत कहीए. हवे बन्ने चो. मानां कर्म लागे तेने तो एकान्त अव्रत कहीए; अने बन्ने चोकमोनो कयोपशम नाव, उपशमनाय तथा कायकन्नाव वर्ते तेने सर्व बात साधु कहीए; अने बोजी चोकमीनो कयो
