________________
+ सिद्धान्तसार..
( २९९ )
धुजीने पुढे के, हुं फलाणा साधुजीना सामो जाई तेमां मने शुंफल थशे ? तेवारे साधुजी जवार्नु कहे नही, मौन राखे. हवे गुरु-देवना सामा जवामां (विनयमां) निर्जरारुप लाज जाणे बे, पण जवार्नु कहे नही; कारण के ते एम जाणे के, मेह वरसतां गुरुदेवना सामा जवामां निर्जरारुप लाज कहीश तो मारी नाषा-सुमतिमां कसर ला. गशे, अने जो ना कहोश तो विनय नागशे, एम जाणीने मौन राखे. इत्यादिक सामा श्राववानी, साधु-साधवी वास्ते जग्या, औषध लाववानी, अने उठी नना थवानी आज्ञा मागे तो साधुजी मौन राखे; पण ग्रहस्थने आववा जवानुं कहे नहो. तेम ए सावध-दानमा त्रस. स्थावर जीवनी रक्षाने अर्थे, पोसतुकारमा तमने पुन्य , एम प्रशंसे नहीं; अने मागता नीखारीने अंतराय पमे तेथी, तमने पुन्य नथी, एम पण न कहे. जे ए दानने प्रशंसे तेने उकायनी वधनो वंहार कहीए; अने जे ए पोसतुकार दानने निषेधे तेने मागता जोखारोनी (वृत्ति) आजीवोकानो बेदनहारो कहीए. एम जाणीने साधु ए सावध पोसतुकार दानमां, तमने पुन्य ने अथवा नथी, ए बेमांनी एके नापा न बोले; मौन राखे. वली ए सावध-दानमां मौन राख, कह्यु जे. तेनी शाख सूत्र सुयगमांग श्रुतष्कंध बीजे अध्ययन पांचमे ते गाथा ३३ मी:
दरिकणाए पमिदंनो, अबिवा नबिवा पुणो; णवियागरेज मेहावी, संति मग्गं च वदए ॥३३॥
अर्थः-द० दाननो प० प्रतिलानकाले ग्रहस्थने देवा श्रने खेवावालाने लेवा, एवो वर्तमान व्यापार देखी श्र० श्हां पुन्य ने एम न कहे, कहे तो असंजमनी अनुमोदना थाय. वा अथवा न० इहां पुन्य नथी ण एम पण न कहे, कहे तो बति बेद थाय. मे ए कारणे पंमित श्रस्ति नास्ति न कहे. हवे साधु म बोले ते कहे . संग ज्ञान दर्शन चारित्ररुप म मोक्षमार्गनी वृद्धि थाय तेम वुल बोले.
जावार्थः-हवे जु ! आ पाठमां पण एम कथु बे के, ए साव
