________________
सिद्धान्तसार
( २६५)
चारित्र विराधीने असाधुरुप थाय. हवे जुन ! ४६ मी गाथाना पहेला पदमां तो अज्ञानपणुं तथा मिथ्यात्वपणुं कडं, अने त्रीजा पदमां नर्क तियंचनी गति कही. ए न्याये तंमतमे नाम मिथ्यात्वनुं .
तेवारे तेरापंथी कहे डे के, इहां तो तमतमे शब्दे अज्ञानपणुं कह्यु बे, पण मिथ्यात्व कर्वा नथी. तेनो उत्तर हे देवानुप्रीय ! अज्ञानपणुं ने मिथ्यात्वपणुं ए बन्ने एकज जे. ज्यां अज्ञानपणुं त्यां निश्चे मिथ्यात्व में, अने ज्यां ज्ञानपणुं त्यां निश्चे समकित ने. समष्टीमा ज्ञाननी नियमा डे अने मिथ्याअष्टीमां अज्ञाननी नियमा कहो ले. शाख सूत्र नगवती शतक आपमे उद्देशे बीजे. इत्यादिक गमगम सूत्रमा अज्ञान अने मिथ्यात्व एकज कयुं . वली त्रोजा पदमां नर्क तिर्यंचनी गति कही ने श्रने चोथापदमां असाधुरुप कह्या , ते पण मिथ्यात्व आश्री का ३. जे दोषने निर्दोष स्थापे ने असाधुपणानां काम करीने साधुपणुं सदहावे, तेने बेतालीसमी गाथाना पहेला पदमा तमतमे नाम श्रज्ञान मिथ्यात्व आवे. तेथी त्रीजा पदमां नर्क तिर्यंचनी गति कही, अने चोथा पदमां असाधुपणुं कडं. वली वोसमा अध्ययनमा कयु डे के, जे कर्मने वशे दोष लगावे पण स्थापना न करे अने दोषने दोष प्ररुपे, तेने तो निशिथसूत्रमा प्रायश्चित कडं बे; तथा तेने विराधक साधु बठे गुणगणे कहीये; अने तेनी गति तो जघन्य नवनपति-देवतानी अने उत्कृष्टी पेहेला देवलोकनी कही. शाख सूत्र जगवती शतक पहेले उद्देशे बोजे. वली पचीसमा शतकना ग तथा सातमा नद्देशामां 3 नियंग ने पांच चारित्रनो विस्तार बे. त्यां कडं ले के, श्राराधिक होय तो इंजपणुं १, सामानिकपणुं २, तायतिसगपणुं ३, कोटवालपणुं ४, अने अहमिअपणुं ५, ए पांच माहेली हरको पदवी पामे. अने विराधिक होय तो चार जातना देवतामां जाय एम कर्दा डे.
वली श्री पार्श्वनाथजीनी २०६ आर्यान तथा प्रौपदीना लारखा (आगला) नवमां सुकुमालीका आदि अनेक साधपणामां दोष लगावीने देवतामां गया कह्या बे; पण विराधिक साधुनी नतिर्यचनी गति
.
.
