________________
(८६)
+ सिद्धान्तसार खमां एकिछि अनंता जोव , तेमां जो घणुं पाप होयतो ते गेमावो,
अने जो शीकार (पंचिंति जीवनी हिंसा)मां घणुं पाप होयतो ते गेमावो, • ए मांथो एक गेमशु. आपनी मरजी होय ते बोमावो. त्यारे तमे शेना पचखाण करावशो ? ते कहो. कारणके प्रजुए पण श्रावकने पेहेला व्रतमां त्रसजीव मारवाना त्याग कराव्याडे, पण घणा अशंख्याता अने अनंता जीव जाणीने पेहेला एकिंपिजीव मारवाना त्याग केम न कराव्या ? पण त्रसजीवनी पुन्याश् एकिपिथी अनंतगणी वधारे डे. तेने हणतां वैषना पुष्ट रुष प्रणाम घणा प्रवर्ते, तेथी तेने हणतां घj पाप लागे, ते टालवा माटे त्रसजीव न हणवानुं पेहेला व्रतमां कडं. वली पंचिंजिजीवनी घात करे तो नर्कनुं धानखं बांधे एम कडं बे, (शाख सूत्र गणायांग गणे चोथे तथा जगवती शतक आठमानेउद्देशे नवमें.) पण एम नयी कह्यु के, एकिंधि घणा जीवनी घात करतो नर्कनुं धानखं बांधे. हे देवानुप्रीय ! जो पंचिंजिने मार्यानुं पाप घj हशे, तो तेने बचाववानो लाल पण घणो दशेज. तमे बनेने सरखं पाप केम कहो हो?
वली तेरापंथी एम पुढे के, कायना जीव खाधामां शुं ? खवराव्यामां शुं ? अने खाताने नलो जाएयामां शुं ? तेमज हण्यामां शुं ? हणाव्यामां शुं ? अने हणताने नलो जाण्यामांशुं ? तेनो उत्तरः
हे देवानुप्रीय ! बकायना जीवतो श्ररुपी अशंख्यात प्रदेशी जे. तेतो मार्या मरे नही, अने पुन्यपापनी पक्रतीरुप शरीरादिक प्राशने तमे जीव मानता नथी. ए लेखे तो बकायना जीव खाधा खवाय नही, हएया हणाय नही, अने हएयाविना पाप लागे नही.ए लेखे तो तमारो नास्तिक मत ठरशे, केमके तमे जीवने एकान्त नये अरुपी मानो गे तेयी तेने पुन्य पाप लागे नही; अने अमेतो श्री वीतरागदेवे व्यवहारनयमां कायाने जीव कह्योडे, सचित कही ले तथा आत्मा कही, ते प्रमाणे मानीये बीए. माटे पूर्वोक्त दोष अमारे न थावे. हवे कायाने जीव,
