________________
૫૪
""
તીવ્ર અનતાનુખ શ્રી પ્રાયે કરી કરવામાં આબ્યા નથી. માન, માયા અને લાભ અનંતાનુ ખ ંધી પ્રાયે કરીને કરેલ નથી. પ્રશસ્ત રાગ, પ્રશંસા, દ્વેષ ઘણીવાર કર્યો હશે. આ વામ્યા ઉપર તેમના જીવન સંબંધી તેમના કેવા ખ્યાલ હતા, તે આપણાથી સમજી શકાય છે. તેઓશ્રી જુના જમાનાના ક્રિયા કાંડમાં ચુસ્ત હતા. તેમજ પૂજા, સ્વામિવચ્છલ, વરઘોડા અને અઠ્ઠાઇ મહેાત્સવ વગેરેના વિશેષ હીમાયતી હતા. પૂજા એ પ્રભુ ભક્તિનું અંગ છે, અને તેને લઇ તે ખાખતના વિશેષ ઉપદેશ તેઓશ્રી આપતા હતા. આ સાથે તેમનાં પરાપકાર સંબંધી કબ્યા, તેમનુ શાંતિમય જીવન, સતત :વિઠ્ઠાર, અને જીવૠયા તરફની તેમની લાગણી ખરેખર પ્રશંસાને પાત્ર હતી. દુ:ખી શ્રાવક શ્રાવિકાઓને મદદ અપાવવામાં તેઓશ્રી ઘણા સારા ઉત્સાહ દર્શાવતાં હતા. તેઓશ્રીનુ ચારિત્ર અતિ નિર્મળ હતું, અને લેાકેાના અભિપ્રાય પણ તેમના માટે ઘણુાજ ઉંચા હતા. પેાતાના સમુદાયના સાધુ સાધ્વીના સુધારા માટે વડાદરા ખાતે એક સમેલન થયું હતુ તે સમયે તેમને પ્રમુખ પદ આપવામાં આવ્યું હતું. તે સંમેલનમાં સમયને અનુકૂળ ઠરાવા પસાર કરવામાં આવ્યા હતા, જેમાંના મુખ્ય ઠરાવા નીચે પ્રમાણે છે.
(૧) દરેક સાધુ સાધ્વીએ પોતાના ગુરૂની નિશ્રાયે રહેવુ, સ્વચ્છ દે એકલા વિચરવું નહિ.
(૨) નવકલ્પી વિહાર કરવા છૂટાકાલમાં એક સ્થળે રહેવુ નહિ, પણ જુદા જુદા પ્રદેશામાં વિચરવુ
(૩) ઉપદેશ પદ્ધતિ બદલાવવી. હાલમાં નવાં દેરાસર બંધાવવામાં તેમજ સ્વામીવત્સલમાં પૈસા ખરચાવવાને બદલે અણ્ણોદ્ધાર, પુસ્તકાદ્ધાર અને શ્રાવકેાદ્ધાર કરવા અનતા ઉપદેશ આપવા પ્રયત્ન કરવા.
(૪) સાધુ સાધ્વીએ આપસ આપસમાં સંપની વૃદ્ધિ કરવી. (૫) ચેાગ્યતા તપાસી લાયકને દીક્ષા આપવી.
(૬) ગુરૂથી વિના `પ્રયાજને જુદા થયેલા શિષ્યને તેના ગુરૂની રજા સિવાય ભેગા રાખવા નહિ.
