________________
તેને અનિત્ય માની છેડી દેવા, છેડી દેવા માનવા, છોડવા માટે પ્રયજીલ રહેવું જરૂરી છે..
જ્ઞાનીઓના જ્ઞાન માર્ગને પામેલા પૂર્વમાંથી અનેક રીતે ગ્રંથે ઉધૂત કરી. પૂ. મહાપુરુષેએ વૈરાગ્ય શતક ગ્રીને બાલજીવોને ઉપકાર અર્થે રચેલો છે.... સંસારમ અસારે, નલ્થિ સુહ વાહિયણપ ઉરે ! જાણું તે ઈહ જી, ન કુણજિણ સિય ધમ્મ છે
અર્થ : જેમાં અનેક પ્રકારના દુઃખે, આધિ વ્યાધિ ઉપાધિથી ભરપૂર છે, પ્રચુર વેદનાઓથી યુક્ત એવાં અસાર સંસારને આ આત્મા જાણે છે, અનુભવે છે. તે પણ જિનેશ્વર કથિત ધર્મને (મૂઢ આત્મા) આરાધતે નથી.
શ્રી ગ્રંથકાર દૃષ્ટા પ્રથમ ગાથામાં ઘણું ઘણું દર્શાવે છે. પરંતુ મહાન પુરુષોના આદર્શને પામવું એ પામર જીવ માટે ઘણું કઠિન છે. સંસારના ભૌતિક પદાર્થો અનિત્ય સ્વરૂપે છે તે કયારેય સારભૂત ન બની શકે
અજ્ઞાનતાના કારણે જીવ અસારને સાર સમજી તેનું આસેવન કરે તે ઈચ્છતીય નથી જેમ ભૂંડ વિ. પ્રાણી, તદ્દન તુચ્છ, મલીન, ગંધાતા પદાર્થોને આરેગે, તેમાં ને તેમાં ડુખ્યા રહે એથી તે તુચ્છ પદાર્થો સારભૂત ન કહેવાય.
સંસાર અસાર શા માટે? જે સંસાર ત્યાગવા જેવો છે તેને ઉપાદેય તરીકે માની આદરવા જેવો કર્યો. તે અનાદિકાળના અજ્ઞાનતાના સંસ્કાર તેમ મેહનીય, મિથ્યાત્વ ની પ્રવૃત્તિઓ તેમાં મુખ્યત્વે ભાવ ભજવે છે.
