________________
૩૭
માટે સમય માત્રને પ્રમાદ ન કર, સમય સમયને સાધી આત્માને વરાગ્ય ભાવમાં લયલીન કર... જેથી તુ તાર્ જરૂર સાધી શકીશ.
મૃત્યુ તેા સૌની પાછળ છે છે ને છે જ! રોગ જરા એ દુશ્મન બધાની જ પૃષ્ઠ લાગ્યા હોય એવું નહિ પણ મૃત્યુ તે જે જન્મે તે મરે...એ સનાતન નિયમ છે, જન્મની સાથે માર છાપ લઈને આવેલા છીએ તે વખતે એકરાર કર્યાં છે કે તું આન્યા છે. પણ સદાકાળ તુ અહી રહી શકવાને નથી...તારે જવુ તે પડશે જ, કાંધીન આત્માને કર્માનુસારી ગતિ પ્રાપ્ત થાય છે. બધાય દુ:ખા કરતાં વધારેમાં વધારે દુ:ખ મરણનું છે, અરે મૃત્યુની વાત સાંભળતાં માણસનું માનસ ગભરાઇ ઉઠે છે. એનુ હૈયુ હચમચી જાય પારાવાર ગભરામણ થઈ જાય.. પરમગીતા આચાર્ય મહારાજા જણાવે છે કે.
ક્રોડ વીંછી કરડે એક સાથે, તેમ મરણુ દુઃખ ભારી, કોઇ પ્રદેશે જગ નહિં ખાલી, જન્મ મરણ ન જ્યાં ન ધારી,
કરાડ વીંછી એકી સાથે કરડે તે દુઃખ કરતાં મરનુ દુ:ખ ઘણું વધારે છે. તેને જીતવું કઠીન છે.
શ્રી તી "કર મહારાજા, ગણધર ભગવંતા, ઇન્દ્રો, ચક્રવતિ ઓ, બળદેવેશ, વાસુદેવા જેવા મળવાન પુરૂષોને પણ કાળ જ્યાં કાળીયા કરી ગયા ત્યાં મીજાનું શું ગજું? ઈન્દ્રો હાય કે વિષ્ટામાં રહેલ કીડા, સૌને જીવવાની અભિલાષા હોય છે. મૃત્યુના ભય સૌને એક સરખા હોય છે. કોઇ આપણને પુષ્કળ હીરા માણેકના ઢગલા આપી તેના
