________________
અધ્યાત્મતવાલેક, હેય, તે તેવા પ્રેમને વિષને કુંડ સમજીને તેને ત્યાગ કરી દે અને સન્વેષ ધારણ કર.”– ૭ पूर्वोक्तमेव पोषयतिस्नेहो नहि स्थायितया कचित् स्यात् स्वाद् यत्र तत्रापि भवेत् सुतीव्रम्। एकस्य मृत्यावितरस्य दुःखं दुःखास्पदं प्रेम ततोऽस्त्यवश्यम् ॥३८॥
( 38 ) Surely, there is no stability of love anywhere; but even admitting it to be permanent somewhere, the death of one causes unbearable pain to the other. Consequently love is necessarily an abode of miseries.
Notes-Raga (attachment) nourishes the family of pain and misery. Practically it is based on selfishness. It is vanishing and deceptive. The loss of the object of attachment is inevitable and so it is a source of unbearable pain. From attachment arise various passions, as, lust, greed and pride, etc. They forge and tighten the bondage of Karmas. They are not natural to the Soul. They serve to prolong trans. migration and therefore one should avoid attachment as much as lies in his power. In this practical life actions dono with good intention and virtuous motives bear good fruits but they are comparatively very inferior to those done with self-lessness. પૂર્વોકત અર્થની પુષ્ટિ–
અવ્વલ તે એજ વાત છે કે સંસારમાં કેઈને પ્રેમ સ્થિર રહેતો નથી; કદાચ કોઈ સ્થળે તે સ્થિર રહેલો દેખાય, તે પણ તે પ્રેમિઓમાંના એકના મરણ પછી બીજાને અત્યન્ત સત્તાપમાં ઉતરવું પડે છે, આ માટે એ નિશ્ચય છે કે પ્રેમ હમેશાં દુખનું ઘર છે.”—-૩૮,
