________________
(६०) अर्थन तात्पर्य शुं थाय? अर्थात् विधिअर्थ अनिष्टना बाधनेमाटे करवामां आवेळे. पण ज्यारे पाप बलवत् थाय अने अनिष्ट श्रतुं होय त्यारे विध्यर्थनो बाध श्रायजे. तेवा अधिकारीने योग्य एवा नदी उतरवा विगेरे कर्ममां इष्ट गुणनी अधिकतावडे निर्दोषता जाणीने, एटले स्वरूपवडे सावधपणुं उतां, पण बलवान् अनिष्टना अनुबंधना अनावने जाणीने पण हे उमति ! पशुनी जेम प्रतिमानी पूजाथी तुंशामाटे त्रास पामेने ? विशेष दर्शी पुरुषने त्रास थवानुं कारणरूप कुमतिने दूर करवाथी आ त्रास श्रतो नश्री. एवो लावार्थ . नदी उतरवाना संबंधमां उत्सर्गापवाद सूत्र , ते वृत्तिथी जाणी लेवू. ३७
हवे बीजु दृष्टांत पापी उपर कहेला विषयने समर्थ करे. ग दंगविघर्षणैरपि सुतं मातुर्यथाहेर्मुखास्कर्षत्या न हि दूषणं ननु तथा फुःखानलार्चि तात् । संसारादपि कर्षतो बहुजनाद् अव्यस्तवोद्योगिनस्तीर्थस्फाति कृतो न किंचन मतं हिंसांशतो दूषणं३७ __ अर्थ-जेम विवरमांथी अतित्वरावडे, अंगना घसारा साथे सपना मुखमांथी पुत्रने बहार खेंचती माताने दूषण लागतुं नथी, तेम जिनशासननी उन्नति करनार, अव्यस्तवमां उद्यमवंत अने पुःखरूप अग्निनी ज्वालाथी अरपूर एवा संसारमांथी घणां प्राणियोने नहार करता एवा श्रावकने हिंसाना कोई अंशश्री दूषण लागतुं नथी. ३७