________________
( ४८ )
रेहेवानी साधने आज्ञा नथी, परंतु विधि वंदनादिकने माटे रेहेवामां दोष लागतो नथी. वली आज्ञामां रहेला अर्थात् क्रमना विरुद्ध उपदेशनी आज्ञा प्रमाणे वर्त्तनारा साधुर्जने हिंसाना निषेध अनुमोदना पण न होय. ते कारणथी प्रव्यस्तवना महात्म्यने प्रकाश करवुं, ते शुजानुबंधी होवाथी साधुने निर्दोषबे. २६
हिं को शंका करे के, साधुर्जने जो प्रव्यस्तव अनुमोदवा योग्य होयतो तेनुं कर्त्तव्यपणुं पण तेने प्राप्त थाय, जो तेम होयतो शुं स्वतंत्र साधन बे ? वा प्रसंगथी संपादन थयेलुं साधनबे ? प्रथम पक्षतो घटतोज नथी, कारण के साधुना कर्त्तव्यपणाने चित नहीं होवाथी ते असाध्यवे. तेथी हवे बीजा पद माटे कहे बे. साधूनामनुमोद्यमित्यथ न किं कर्त्तव्यमर्चादिकं, सत्यं केवलसाहचर्यकलनान्नेष्टानुमानप्रथा । व्याप्तिः क्वापि गता स्वरुप निरयाचाराडुपाधेस्तव, कीवस्येव वृथा वधू निधुवने तद्बालतर्फे रतिः ॥ २७ ॥
अर्थ- जो व्यस्तव साधुने अनुमोदवा योग्य होय तो पूजा विगेरे केम कर्त्तव्य नथी ? तमारो प्रश्न सत्यबे, परंतु केवल साह चर्यने गल करी तेवुं अनुमान करवुं ते इष्ट नथी. ते अनुमोदना स्वरुपे निर्दोष आचार रूप उपाधिथी तने प्राप्त थयेली व्याप्तितो दूर नाशी गई. माटे हे बालक जेवा अविवेकी दुर्मति