________________
[ ૧૦૦ ]
આત્મબોધરસાયનમ પરસ્પર પ્રીતિ હતી. આ ભવમાં તું પવરથ રાજાને પુત્ર શિવ થયો ને હું વાદત્ત ચક્રીને પુત્ર સાગરદત્ત થયે. એટલે પૂર્વભવના સમ્બન્ધને કારણે તેને સ્નેહને હર્ષ થાય છે. શિવે કહ્યું કે પૂર્વભવમાં મારી અનિચ્છાએ પણ આપે પ્રત્ર
જ્યા અપાવી હતી તે આ ભવમાં પણ મને લોકહિતકારી દીક્ષા આપે, હું મારા માતાપિતાને પૂછીને આવું,
ત્યાં સુધી મારી ઉપર કૃપા કરી આપ અહિં સ્થિરતા કરો. - શિવકુમારે ઘેર જઈને માતપિતાને કહ્યું કે “આજે મેં સાગરદત્તમુનિની દેશના સાંભળી. તેમની કૃપાથી સંસારની અસારતા સમજાઈ. હું સંસારથી વિરક્ત થયે છું. સંસારમાં ચારેકેર-પાસ આગ લાગી છે. સઘળોએ સંસાર વિષય કષાયની જ્વાળામાં ભડકે બળે છે. સંયમ જ શાંતિ ને સુખનો ઉપાય છે. મારું મન સંસારથી ઉતરી ગયું છે. તેથી આપ પ્રવજ્યા લેવાની અનુમતિ આપ ”
માતાપિતાએ કહ્યું કે “જે અમારી ઈચ્છા પૂર્વક તું કાર્ય કરવા ચાહતે હે તે અમે તને રજા આપતા નથી. તું વિરાગ્યથી ભલે અમને પરાયા માન પણ અમે તે તને અમારો જ માનીએ છીએ.” શિવકુમારના મનમાં મંથન જાગ્યું. એક બાજુ માતપિતાની રુચિ અને બીજી બાજુ પિતાની તીવ્ર વિરાગ્ય ભાવના. એ બન્નેને મેળ કઈ રીતે ખાય એવું ન લાગ્યું. એટલે ભાવથી સાગરદત્ત મુનિના શિષ્ય તરીકે સંકલ્પ કરીને, કોઈપણ પ્રકારની સાવધ પ્રવૃત્તિ ન કરવાનો નિશ્ચય કર્યો ને પિતાને આવાસે રહ્યા. ભજન કરવાને સમય
