________________
હે નાથ ! આખા જગતને આ૫ જુએ છે છતાં આપની સન્મુખ ઉભેલા અને કષાયરૂપી શત્રુઓથી પીડિત થયેલા આ સેવકને આપ કેમ જેતા નથી? (૨૯) कषायाभिद्रुतं वीक्ष्य, मां हि कारुणिकस्य ते । विमोचने समर्थस्य, नोपेक्षा नाथ! युज्यते ॥३०॥
હે નાથ ! મને કષાયોથી પીડાએલો જોયા છતાં અને તેનાથી મૂકાવવાને સમર્થ છતાં આપ જેવા દયાળુને મારા પ્રત્યે ઉપેક્ષા ધારણ કરવી વ્યાજબી નથી. (૩૦) विलोकिते महाभाग !, त्वयि संसारपारगे। आसितुं क्षणमप्येकं, संसारे नास्ति मे रतिः॥३१॥ - હે મહાભાગ ! સંસારથી પાર પામેલા એવા આપને જોયા બાદ આ સંસારમાં એક ક્ષણ પણ રહેવામાં મને આનંદ પડતું નથી. (૩૧) किं तु किं करवाणीह?, नाथ ! मामेष दारुणः। आन्तरो रिपुसंघातः, प्रतिबध्नाति सत्वरम् ॥३२॥
કિંતુ હે નાથ ! હું શું કરું? આ અંતરંગ શત્રને સમૂહ મને સત્વર સખ્ત રીતે બાંધી લે છે. (૩૨)
