________________
॥४१
॥
द्यपटप्रमाणं च अविकन्नमव्यभिचारि मुणति जानीते. तथा मोए इति–दा परिवेषयन् निपुणसूपकारः तुल्यं महत्यामपि पंक्तो समं अन्यासतो ददाति नपुन हीनमधिकं वा.
- (मूलगाथा)-मोत्तियनक्खेवेणं-- अन्जासा कोलवालपोतणया, घमसगमारूढस्सवि-एत्तोच्चिय कूवगे धारा. ॥ ॥
(व्याख्या)-मोत्तिएत्यादि-मौक्तिकोदोपेण मुक्ताफलस्योोत्पाटनेन अज्यासात पुनःपुनः प्रोतनानुशीलनरूपात्-कोतवालपोतणया इति–कोलवाले शकरकंधराकेशरूपे प्रोतना प्रवेशनं मौक्तिकप्रोतका हि सिझतक्रिया अधस्तादूर्ध्वमु
खं क्रोडकेशं धृत्वा ऊर्ध्वमुखं मौक्तिक विपति यथा नूनं तत्र प्रवेशं बंजत इतिऊपरथी ते मान एटने केटलां तांतणा थशे तेनु माप तथा आदि शब्दथी तेमाथी कपहुं वणाशे ते बरोबर जाणी ये ने. तेमज कोइ वमे पिरसनार हुरियार रसोयो मोटी पंगतमां पण अज्यासना योगथी जणुं के अधिक नहि पिरसतां सरखंज पिरसे छे.
(मूळगायानो अर्थ )-वळी मोतीने ऊगळीने सूवरना वालमां परोक्यूँ तथा गामा पर रहीने झवामां सरखी धार पाझवी ते पण ए बुद्धिथीज थाय छे. २४'
... मोतीने ऊंचे ऊछाळीने अभ्यासथी एटने वारं वार परोक्वाथी शुवरना गलाना वाळमां परोववं. जे माटे मोती र ने परोवनारनी एवी हथरोटी पी रहे छे के नीचे वाळ ऊतुं धरीने ऊपरयी मोती एवी रीते नाखी धे जे के खरेखर ते तेमांज पेशी जाय छे.
श्री उपदेशपदः
