________________
॥ ३७३ ॥
इति-अन्यदा च तथाविधविजलकांतारांतर्गतस्य सैन्यस्य दिनप्रहरघ्यसमये तृषः संबंधिनि व्यसने आपतिते सति राजा तांस्तरुणान् पप्रच-यथा-आकर्षयत नोः केनाप्युपायेन सजलां नुवमवगम्य जनमिति. ते च तरुणत्वेनापरिणतबुझ्यो न जानति तउपायं. ततो वृक्षगवेषणा कृता-नोपलब्धश्च केनापि कोपि-ततः पटहप्रवादनपुरस्सरं समुद्घोषणा कारिता-यथा-आगत्य कोपि वृक्षः कथयतूपायं. ततस्तेनानीतजनकेन छत्तः-आनीतश्च तत्र पिता. तेनापि कथितं यथा-खरमुयणत्ति—खरान मुंचताटवीमध्ये—यत्र च ते नत्सिंघनं कुर्वति तत्र सिरति सिराः प्रतीतरूपाएव संनवंति. कृतं च तयैव-तदनु सलिलमुपलब्ध मिति. अन्ये तु व्याख्याति ते गर्दनास्तावऽसिंघनं कुर्वतो गचंति यावन्नीरपरिपूर्ण सरः संप्राप्तमिति. पितजक्त सिपाइए बापने छानी रीते लश्करमां लीधो. बाद एक वेळा कोइ निर्जन अटवीमांथी पसार थता लइकरने बपोर थतां तरसतुं संकट आवी पम्युं त्यारे राजा ते युवानोने पूछवा लाग्यो के नला माणसो, कोइ पण उपायक्के पाणीवाली जमीन शोधी कहामीने पाणी खेची काढो. हवे ते बधा तरुण होवायी काची बुद्धिवाळा होवाथी का उपाय जाणी शक्या नहि. त्यारे बुढानी तपास करावी; छतां कोऽने पण कोइ बुढो मळ्यो नहि. त्यारे पमो वगमावी उद्घोषणा करा
वो के कोइ पण बुझ्ढो आवीने उपाय बतावो. त्यारे जेणे बापने साये आण्यो हतो तेणे ते पमो छिबीने पोताना बापने । ॐ त्यां आएयो. तेणे कयु के गधेमाअोने जंगलमा फरता मूको अने तेश्रो ज्यां जमीन सूंघशे त्यां पाणीनी सीर हशे. ते सांनळी तेमणे तेम कर्यु एटने पाणी मळी आव्यु. बोजा छेवा पदनी एम व्याख्या करे छे के ते गधेमाओ त्यां सूधी जमीन सूंघता चाव्या गया के ज्यां सूधी पाणीयो जरेल तळाव हाथ लाग्युं.
श्री उपदेशपदः
awab
