________________
॥३७४॥
(मूलगाथा) सक्खणराये देवी हरणे सोगंमि आलिहे चलणा, उवरि ण दिठ्ठजोगो-अत्यित्ता सासणे चेव. ॥ १४ ॥
( कथा )--ओज्का जरीइ दसरह-राया रघुवंसनंदणो आसि, अच्चब्जयनियचरणा-वज्जियसुरअसुरखयरपहू. ॥ १ ॥ तस्संतेनरसारा-तिमि अनविंसु पिययमा रम्मा, कोसल्ला य सुमित्ता-तहावरा केकई नाम. ॥॥ जाया तिमि पहाणा-तासिं पुत्ता कमेण ते एए, सिरिमं रामो तह लक्खणो य नरहो य नय निनणा. ॥३॥ तो दसरहराया केकई कइयावि तोसिओ संतो, देइ वरं, तीएवियसमए मग्गिस मिश् नणिओ. ॥४॥ वयपरिणामे किन दसरदेण रामो पयंमि निययंमि, आढत्तो गवे तो वरो मग्गियो तीए. ॥५॥जह नरहो मज्म सुत्रो
श्री उपदेशपद...
( मूळ गाथानो अर्थ) लक्षण धारमा रामचंद्रनी राणी सीतार्नु हरण थयु. बाद ते मळी त्यारे रामे तेने त्याग करी ते वखते तेनी शोक्ये सीता पासेयी रावणना हाथ चितराव्या. सीताए कह्यु के पग उपरांत में कई जोडें नथी । माटे बीजु चितरी शकुंतेम नथी. छतां शोक्ये तेनी गरज बतावी. १४
(कथा)-अयोध्या नगरीमा रघुवंशी दशरथ नामे राजा हतो. तेणे पोताना उत्तम आचरणथी सुर असुर । तथा खेचरना इंट्रोने खुश कर्या हता.? तेना अंतःपुरमां तेनी त्रण राणीओहती.एक कौशल्या, बीजी सुमित्रा अने त्रीजी FE केकयी. ते त्रणे राणीओना अनुक्रमे राम, लक्ष्मण तथा जरत ए नामे त्रण न्यायवंत पुत्रो थया. ३ हवे एक वेळा के
कयीए दशरथ राजाने खुशी करवाथी तेणे तेने वर आप्यु. त्यारे तेणीए कह्यु के अवसरे ते मागीश. ४ बाद वृद्धावस्थाए
