________________
॥
७॥
मेव प्राच्यकज्ञाते व रक्तपटेन कुलकः पृष्टः यथा विनायमसहित्ति विन्नातटे नगरे कियंतः काका वर्त्तते ? ततः कुलकेनोक्तं-अहो निको षष्टिः काकसहस्त्राणि अत्र नगरे वर्त्तते.--निकुः-ननु यद्यूना अधिका वा काका नविष्यति तदा का वार्गेति? क्षुल्लकः-ऊणपवासाई इति उना उपलक्षणत्वात् अन्यधिका वा यदि नवतो गणयतः काकाः संपद्यते तदा प्रोषितादयः प्रोषिता देशांतरं गताः आदिशब्दादन्यतो वा देशांतरात् प्राघुणकाः आगताः-इदमुक्तं नवति-यदि ऊनाः संजायते तदान्यत्र गता इति ज्ञेयं,-अथान्यधिकास्तर्हि प्राघुणकाः समायाता इति. तदनु निरुत्तरी वभूव शाक्यशिष्यः .
अत्रैव मतांतरमाह.-अन्ये आचार्या ब्रुवते यथा केनाचदूणिजा तथाविधाद्व अधिक थाय तो देशांतरथी पाहुणा आवेशा समजवा. आधी ते शाक्य निकु निरुत्तर ययो.
हां मतांतर कहे छ:-वीजा आचार्यो कहे छे के कोक वाणियाने तेवा पुण्यना योगे कोई बुपी जग्यामां निधान मळ्यु. बाद तेणे ते निधिने राखवा खातर पोतानी स्त्रीनी परीक्षा करी के ते बुपी वात छानी राखी शके छे । के नहि ? एटने के तेणे पोतानी स्त्रीने कह्यु के हु कामे फरतो हतो तेवामां मारी गांझमां धोलो कागको पेसी गयो. ह. वे स्वीपणानी चपळताथी तेणीए ते हकीकत पोतानी सहीयरने जणावी, तेणीए वळी त्रीजीने जणावी एम छेवटे राजाए पण ए वात जाणी. त्यारे ते वात फूटतां राजाए तेने बोलावी पूछयु के अरे वाणिया! तारी गांझमां धोळी कागको पेसी से गयो एम संजळायने ते साची वात छे ? त्यारे तेणे जणव्युं के स्वामिन् ! मने निधान मळेल छे तेयी स्त्रीनी परीक्षा माटे ।
श्री उपदेशपद.
