________________
॥१४॥
अयमत्र नाव: यथा ज्वरोदये शमनीयमप्यौषधं प्रयुज्यमानं न गुणाय किंतु महते दोषाय संपद्यते, एवं सूत्रमपि संसारव्याधिवाधानिरोधकारकतया परमौषधसममपि विनीतप्रकृतेरविधिप्रधानस्य च जीवस्य महति मिथ्यात्वज्वरोदये योजनीयं...
मतलब ए के जेम ज्वरना जोरमां शामक औषध पण फायदो नहि करतां दोषने वधारे , एम सूत्र पण संसार रूप व्याधिनी पीमाने अटकावनार होवाथी सरस औषध समान छतां पण दुर्विनीत प्रकृतिवाळा अने अविधीथी वर्त्तनारा जीवने नारे मिथ्यात्व ज्वरनो उदय होवाथी विपरीत कळ आप जे
अन्यत्राप्युक्तं.सप्तप्रकार मिथ्यात्वमोहितेनेति जंतुना सर्वं विषाकुलेनेव-विपरीतं विलोक्यते. ॥१॥
तथा अप्रशांतमतौ शास्त्रसद्नावप्रतिपादनं-दोषायानिनवोदीर्णो शमनीयमिव ज्वरे.॥२॥ पउन्नपि वचो जैनं-मिथ्यात्वं न विमुंचति, कुदृष्टिः पन्नगो मुग्धं-पिबन्निव महाविषं ॥३॥
ए बाबत वीजा ठेकाणे पण कडं जे के ए सात प्रकारना मिथ्यात्वथी मुंफायनो जीव विषयी घेरायमानी माफक सघळु विपरीत देखे छे ( १ ) वळी कयुं छे के नवा आवेशा तावमां शामक दवा पण दोप जणी याय . तेम अप्रशांत मतिवाळा आगळ शास्त्रनो सद्जाव जणावतां पण दोष जणी थाय छे. (२) जेम सर्प दूध पीतां पण विषने गंमतो नथी तेम कुदृष्टि पुरुष जिनवचन जणतां पण मिथ्यात्वने छोमतो नथी. ( ३ )
इत्यं शिष्यविषयमुपदेशमनिधाय सांप्रतं तमेव गुरुगोचरमाह. आ रीते शिष्यना संबंधे उपदेश आपी गुरुना संबंधे उपदेश करे छ:
श्रो उपदेशपद.