________________
ભાવ સાધુ.
२३
-
स्स । विम्हाइयतेलुकं-तस्स नमो होउ तुह नाह ॥ ४२ ॥ जय जिण आगम अणुमय-सुद्ध समायारआयरणावित्त । जय गगदोसजलरासिसोसकुंभुब्भव मुणिंद ॥ ४३ ॥ इय थुणिय जा साठाणे-इंदो गच्छइ गुरुहिंवो भणिो । पडिवालसु खण मेग-जा विहरिय इंति इह मुणिणो ॥ ४४ ॥
दट्टण तुमं वासव-अज्जवि सीलंगसंगसुभगमणे । हरिणोवि नमति मुणी-इय थिरया हवइ ते सिपि ॥ ४५ ॥ सक्कोवि आह मुणिपहु-ते में दटुं विसिट्ठवधरं । काहंति अप्पसत्ता-नियाण मिय जामि सट्ठाणं ॥ ४६ ॥ इय जंपिय तस्स उवसयस्स काऊण दार मवरमुहं । नमिय मुगिई पत्तो-पुरंदरो निययाणमि ॥ ४७ ॥ ता तत्य मुणी पत्ता-कओ दुवारं ति बिंति तो गुरुणा । वाहरिया एह इओ-सिटें तह सक्कआगमणं ॥ ४८ ॥ ते आहु किं न धरिओ-खणमेगं, तो क
કાળમાં પણ જેને ત્રણ જગતને વિસ્મય પમાડનાર નિર્મળ જ્ઞાન સ્પરે છે, એવા હે નાથ ! તમને નમસ્કાર થાઓ. [ ૪૨ ] જિનાગમને અનુસરતા શુદ્ધ સમાચાર આચરવામાં વર્તાર, અને રાગ દેવરૂપ જળરાશિ શેષવા અગત્યે રૂષિ સમાન, હે મુનીંદ્ર ! તું થવાન રહે. [ ૪૩ ] એમ સ્તવીને ઇંદ્ર જે સ્વસ્થાને જવા લાગ્યો, એટલે ગુરૂએ કહ્યું કે, था। १५० ४ मो, टयामा भुनिया लक्षा सापाने dei ावे. ( ४४ )
કેમકે હે ઇંદ્ર તમને જોઇને આજ પણ શીલાંગના સંગથી સુભગ મનવાળા भुनियाने छ न छे, मेम वियारी तेभने स्थिरता थशे. ( ४५ ) त्यारे छद्र मोस्यो , હે મુનિનાથ! તે અલ્પ સો મને વિશષ્ટ રૂપવાળ જોઈને નિયાણ કરશે, માટે હું જરા સ્થાને જતો રહું છું. [ ૪૬ ] એમ કહી તે ઉપાશ્રયને ઠાર કે જે પૂર્વ મુખ હતો, તેને પશ્ચિમ મુખ કરીને મુનીંદ્રને નમી, ઈદ્ર સ્વસ્થાને પહોંચ્યો. [ ૪૭ ] તેવામાં ત્યાં મુનિએ આવી પહોંચ્યા. તેઓ બેલ્યા કે, દરવાજે કયાં છે ? ત્યારે ગુરૂ એલ્યા કે, આ બાજુથી भावो. मान सागमननी वात :ही. [ ४८ ] तेस। मोट्या , थोडी पा२ तेने
