________________
२१०
શ્રી ધર્મ રત્ન પ્રકરણ.
लियापमुहं-खिवंति तीए पुरो ताओ ॥ १४ ॥ पभणंति महाभागेधंमपराएवि जं तया तुमए । नय चत्तं कूरसं-तेण इमा दुग्गइ पत्ता ॥ १५ ॥ ता संपर्यपि एयं-वणं व अक्कूरभावजलणेण । दहिऊण कुणसु अपं-समभावजलेण संसित्तं ॥ १६ ॥
हे सरमे, दुहविरमे-जिणधमे माणसं निवेसेसु । चयसु सयावि पओसं-वहेसु हिययमि संतोसं ॥ १७ ॥ इच्चाइ ताण संभम-मसमं पिच्छिय गिराउ तह मुणिउं । मुणिया सा संभंता-पुणो पुणो चिंतइ किमेयं ? ॥ १८ ॥ बहुयं विचिंतयंती-जाई सुमरित्तु फुरियवेरग्गा । भुज्जो झुज्जो निदइ-पुब्बकडं दुकडं सर्व ॥ १९ ॥ सिद्धसमक्ख मणसणं-पडिवज्जिय पूरिउ नियय माउं । जाओ वेमाणिसुरो-लहिही परमं पयं कमसो ॥ २० ॥
एवं कुंतलदेव्याःप्रवेषजुषो निशम्य कटुकफलं ।
नामी. ( १३-१४ ) तेम। तेने वा साना, मोटर सायवाणी ! ते ते वेगा ધર્મમાં તત્પર થઈને પણ ક્રરપણું નહિ મેલ્યું, તેથી આ દુર્ગતિને તું પામી છે. [ ૧૫ ] માટે હજુ પણ એ દૂરપણને અદૂર ભાવરૂપ અગ્નિથી વનની માફક બાળીને પિતાને સમभा५३५ पाथा सियित ४२. [१६]
હે કૂતરી ! દુઃખને ટાળનાર જિન ધર્મમાં મન રાખ. હમેશાં પ્રવને મુક, અને હૃદયમાં સતિષ રાખ [ ૧૭ ] આ વગેરે તેમની ભારે ઉતાવળ જે, તથા વાણી સાંભળીને તે કૂતરી ભડકીને વારંવાર ચિંતવવા લાગી કે, આ શું છે? [ ૧૮ ] તે ઘણું વિચારતાં વિચારતાં જાતિ સ્મરણ પામી, તેથી વૈરાગ્ય સ્પરતાં સઘળાં પૂર્વત દુષ્કતને વારંવાર નિંદવા લાગી. (૧૯) બાદ તેણી સિદ્ધની સાખે અણસણ લઈ આયુ પૂરું કરી વૈમાનિક દેવપણું પામી, અને ક્રમે કરી મુક્તિએ જશે. [ ૨૦ ] એ રીતે પ્રદેશ
