________________
उपदेशतरंगिणी. पाडाने पण शामाटे हणे जे? जरा दया राख ? अने शांत था? त्यारे चंडिकाए कह्यु के, हे जगवन् ! हुं मारेकर्मी बुं, अने तेथी जीवहिंसा तजवाने शक्तिवान थती नथी. त्यारे प्राचार्यजीए कडं के जो एम , तो तुं नाहडमंत्रिना कुटुंबने तारां बलिदानथी मुक्त कर? पठी ते वात तेणीए पण कबुल राखी. पी धममां दृढ थएला नाहडमंत्रिए कोरंटकादिकमां "नाहडवसहि"
आदिक बहोतेर जिनमंदिरो बंधाव्या. अने तेउनी प्रतिष्ठा श्राचार्यजीए विक्रम संवत १२५५ मां करी. वली नाहड मंत्रिए जावोजीवपर्यंत नोजन कर्या पेहेलां जिनपूजनादिकनो अनिग्रह लीधो. रम्यं येन जिनालयं निजन्नुजोपातेन कारापितं मोदाथै खधनेन शुधमनसा पुंसा सदाचारिणा ॥ वेद्यं तेन नरामरेंजमहितं तीर्थेश्वराणां पदं प्राप्तं जन्मफलं कृतं जिनमतं गोत्रं समुद्योतितम् ॥१॥
अर्थ-जे शुभमनवाला तथा सदाचारि माणसे पोताने हाथे उपार्जन करेला धनथी मोद माटे जिनमंदिर बंधाव्युं बे, ते मा
सो देवोथी पूजाएला तीर्थकरपदने मेलवे ने, वली तेऐज पोताना जन्मनुं फल मेलव्यु , तथा तेणेज जिनशासनने अने पोताना गोत्रने पण दीपाव्युं .
वली पोतानां घरो तो सुघरी, कागडा, चकलां विगेरे पोतानी शक्ति मुजब बनावे , पण जाग्यवान तो तेनेज जाणवो के, जे पोतानी शक्ति मुजब उत्तम जिनमंदिर बंधावे .ते पर दृष्टांत कहे जे.
श्रीरियं पुरुषान प्रायः, कुरुते निजकिंकरान ॥ कुर्वते किंकरीं तां ये, तैरसौ रत्नसूरसा ॥१॥
