________________
५६
उपदेशतरंगिणी. प्रजात जगतो हतो, तेवो प्रजात तमारो पण गो? वली एक चारणे विमलशाह शेग्नी प्रशंसा करी के,
मंडीमुरकीर करइ, मिस्हीअमंसग्गाह ॥
विमलहिं खंडळंकढीजं, नान वालिनाह ॥१॥ . ते सांजली विमलशाह शेने ते चारणने एक लाख सोनामो
होरो आपी हती. एवी रीते विमलशाह शेठना कीर्तिदाननी कथा जाणवी. वली तेज कीर्तिदानपर वस्तुपालनी कथा कहे .
वस्तुपाल मंत्री दर वर्षे त्रणवार चतुर्विध संघनी पूजा करता हता; अने अत्यंत दान आपता हता. एक दहाडो कोश्क दरिखी ब्राह्मणे तेमने विनंति करी के, हे देव! तमो तो कट्पवृदनीपेठे सर्व लोकोनी श्छा पूरो गे, तो एक दिवस मारा तरफ पण दृष्टि करो के, जेथी मारी दरिजताने तो हुँ जलांजलिज देलं. ते सांजली मंत्रिए पोताना माणसोने कह्यु के, अरे! आने कंइंक वस्त्र आपो? त्यारे माणसोए कडं के, वस्त्रो बांधवानी एक जाडी चादर अहीं हाजर . त्यारे मंत्रिए जरा हसीने कडं के, ते श्रापो? पठी ते चादर लेश्ने ब्राह्मणे कडं के, क्वचित्सूत्रं क्वचितूलं, कापसास्थि कचित् कचित् ॥ देव त्वदरिनारीणां, कुटीतुल्या पटी मम ॥१॥
अर्थ-श्रा वस्त्रमा तो कोश्क जगोए सुतर, तो कोश्क जगोए पुंबडां, तो क्यांक 'क्यांक तो वली कपासीबा पण वलगेला , माटे हे देव! आमारुं वस्त्र तो आपना शत्रुर्जनीकुटी सरखं .॥१॥
ते सांजली. जरा हंसीने मंत्रीश्वरे कडं के, फरीने ते श्लोक तुं बोल ? ते सांजली ते ब्राह्मण सत्तर वखत ते श्लोक फरी फरीने ' * बोली गयो; तेथी तुष्टमान थएला मंत्रीश्वरे तेने सत्तरसो सोनामोहोरो आपी.
