________________
उपदेशतरंगिणी.
ग्राहते तव निःखाने, स्फुटितं रिपुहृद्घटैः ॥ गलिते तत्प्रियानेत्रे, राजंश्चित्रमिदं महत् ॥ ३ ॥
४५
अर्थ :- हे राजन् ! तमारुं निसान वागते ते शत्रुर्जना हुदयरूपी घमा फूटी गया; पण जल तो तेउनी स्त्रीउना नेत्रोमांथी निकस्युं ! ए मोडं आश्चर्य बे ! ॥ ३ ॥
सांजलीने विक्रमराजा उत्तरतरफ बेठा. त्यारे श्राचार्यजीए नीचेप्रमाणे चोथो श्लोक कह्यो.
सरस्वती स्थिता वक्त्रे, लक्ष्मीः करसरोरुहे ॥ कीर्तिः किं कुपिता राजन्, येन देशांतरं गता ॥४॥
हे राजन् ! सरस्वती तो तमारा मुखमां बेठेली बे, छाने ल मी तो तमारा हस्तकमलमां बेठेली बे, त्यारे तमारी कीर्ति शुं ( शोक्यपणाना ) जयश्री कोप पामी बे ? के जे ते देशांतरमां वाली गइ बे. ॥ ४ ॥
एवी रीते चोथो श्लोक सांजलीने विक्रमराजाए सिंहासनथी उतरी श्राचार्यजीने नमस्कार कर्यो; छाने कां के दे जगवान् ! में आपने चारे दिशाउनुं राज्य पी दीधुं बे. त्यारे श्राचार्यजीए कह्युं के, हे राजन् ! मो निस्पृही मुनि राज्यने शुं करी ? एम कही आचार्यजीए पोतानो मुनिव्यवहार तेमने कदी संजलाव्यो. बेवटे राजाए घणी खेंच करी पण आचार्यजीए कंई पण वस्तु लीधी नहीं. पी विक्रमराजा त्यारथी जैनधर्मी rs शुद्ध श्रावकपणुं पालवा लाग्या, तथा हमेशां सिद्धसेन दिवाकरना चरणो सेवीने तेणे शत्रुंजयादिक तीर्थोनो उवारकर्यो, तथा कारादिक शेहेरोमां जिनमंदिरो बंधाव्यां. एवीरी कीर्तिदानपर विक्रमादित्य राजानी कथा जाणवी. वल एवीज रीते नोजराजाए पण पोतानी कीर्तिमाटे का