________________
४३
उपदेशतरंगिणी. वाहिन्यः पार्श्वमेताः कथमपि नवतो नैव मंचंत्यजत्रं स्वऽतर्मानसेऽस्मिन किमवनिपते तेऽबुपानानिलाषः
एवी रीतना कवीना काव्यने सांजलीने तुष्टमान श्रएखा किक्रमराजाए पांड्यराजापासेथी दंग तरीके श्रावेली सर्व वस्तु तेने इनाममां आपी. ते नेट श्राप्रमाणे हती. आठ कोड सोना मोहोरो, त्राणु मोतीऊना हारो, पचास हाथी, दश हजार घोमा, तथा चारसो नाटको तेमां हता. वली पण तेज कीर्ति दानपर विक्रमराजानी बीजी कथा कहे.
एक दहामो विक्रम राजानी धोबण वस्त्रो धोईने तेमने श्रापवा श्रावी, त्यारे ते वस्त्रोमा हजु किंचित् मेल बाकी रहेलो होवाथी राजाए तेणीने तेनुं कारण पूज्युं. त्यारे ते महा चतुर धोबणे कडं के, हे राजन् ! श्रा वर्षाकाल गयो तोपण श्रापना हाथी नदीकिनारापर आवीने एटली बधी धूड उमामे ने के, तेथी हजु नदीन पाणी स्वच्छ अतुं नथी. धोबणना ते वचनथी खुशी थश्ने विक्रमराजाए ते वस्त्रो तथा एक क्रोम सोनामोहोरो तेणीने श्नाम आपी.
एक दहामो श्री सिद्धसेन दिवाकर विहार करता थका उजायनीमां पधार्या. त्यारे संघे एका अश्ने आचार्यजीने विनंती करी के, हे जगवन् ! आप जो विक्रमराजाने वश करीने, ओंकार नगरमां जे ब्राह्मणो जिनमंदिर बांधवा नथी आपता, ते बांधी शकाय तेवं जो आप करी बापो, तो आपनी विद्या प्रमाणनूत कहेवाय. ते सांजली सिमसेनजी चार नवीन श्लोको रचीने राजदरबारमां गया. अने उमीदारने मुखेथी राजापासे नीचेप्रमाणे श्लोक जणाव्यो. दिदृकुनिकुरेकोऽस्ति, वारितो हारि तिष्ठति ॥ हस्तन्यस्तचतुःश्लोको, यहागरातु गछतु ॥१॥
