________________
उपदेशतरंगिणी. तेने राजाने सोप्यो. पनी बीजे दिवसे बीजाणार,श्रीजे दिवसे त्रीजी राणीए, एम साते राणलिए तेनो धनादिकथी सरकार करीने राजाने सोंप्यो. आपमे दिवसे सौजाग्यदेवी नामनी -
मानीती राणीए विनयपूर्वक राजीन खुशी करीन तर चोरने अनयदान अपाव्यु; तथा तेने अटप अने सामान्य जोजन, वस्त्रादिक आपीने गेडी मेट्यो. त्यारे ते चोर नृत्य, गीत आदिक करतो थको हर्षित अयो. त्यारे राजाए तेने पूज्युं के, अरे ! आजे तो तने सामान्य प्रकारचं जोजनादिक मट्युं बे, त्यारे तुं केम नाच्या करे ? त्यारे ते चोरे कडं के, हे स्वामी ! आजदनसुधि सर्व राणीउए जोके मारो घणो सत्कार कर्यो, तोपण मृत्युना नयथी वाघनी समीपे बांधेला एवा लीला यवना नोजनवाला पण घेटानी पेठे में तो पुःखज अनुलव्यु; पण आजे तो रसविनाना घांससरखा आहारथी पण व्यापारीने घेर बांधेला बलदनी पेठे हुँ अन्नयदानथी सुख अनुलबुं बुं; अने तेथी. हुं नाच्या करं.एवीरीते अजयदानपर सौलाग्य देवीनुं दृष्टांत जाणवू.
हवे तेज अनयदानपर आरामिकनी कथा कहे .
जयपूर नामना नगरमां धन नामना मालीए दयाना परिणामथी पांच पूराउनुं रदण कर्यु हतुं. पनी ते माली मरीने एक कुलपुत्र थयो. तेनां मातपिता बाट्यावस्थामांज मृत्यु पाम्यां. पठी ते देशांतर जातो थको वनमां एक वडना वृदनी नीचे बेगे. त्यां रहेता पांच यदोए तेने जोयो त्यारे ते कुलपुत्रने तेउए पूर्वनवनो पोतानो उपकारी जाणीने कह्यु के, तने आजथी पांचमे दिवसे राज्य मलशे. ते सांजली ते हर्षित थयो. पनी पांचमे दिवसे नरपाल राजा अपुत्री मरी जवाथी तेने वाराणसी नगरीनु राज्य मट्यु. पनी ते तो मंत्रीउने राज्य सोंपीने सुख अनुनववा लाग्यो. एटलामां सीमामाना राजाए तेनां नगरने घेरो घाट्यो. ते वात मंत्रीए राजाने जणावी; पण ते तो जुगारनी
