________________
१४
उपदेशतरंगिणी. हाथीआदिको पण खाय , मेहेलमां चीडीआदिको पण रहे, पण ते स्तुतिपात्र नथी; पण जे कृतार्थ माणस आ जगतमां खोकोने इछित दान आपे , तेज स्तुति करवा लायक ने ॥१॥ वली दीधेढुं दान क्याएं पण. निष्फल जतुं नश्री. कयुं के, पात्रे धर्मनिबंधनं तदितरे प्रोद्ययाख्यापकं
मित्रे प्रीतिविवर्धकं रिपुजने वैरापहारदमम् ॥ भृत्ये नक्तिन्नरावहं नरपतौ सन्मानपूजापदं नट्टादौ च यशस्करं वितरणं न क्वाप्यहो निष्फलम।
अर्थ-सुपात्रप्रते आपेलुं दान धर्मना कारणरूप मे, तथा अन्यप्रत्ये दीधेलुं दान दयाने जणावनारुंजे, मित्रप्रते दीधेलुं दान प्रीति वधारनारुं , शत्रुने आपेलुं दान वैरनो नाश करवामां समर्थ ने, चाकरने दीधेलु दान नक्तिना समूहने धारण करावनाएं बे, राजाने आपेढुं दान सन्मान अने पूजा श्रापनारं , तथा जाटआदिकने दीधेलुं दान यशने करनालंबे एवी रीते अहो! दान क्याएं पण निष्फल जतुं नथी.॥१॥ __ हवे ते दान- आजूषण सुपात्रनो संयोगज ने केमके, सुपात्र प्रते जे दान देवाय तेज कट्याणने अने शांतिने करनालं. नैषधकाव्यमां कडं ने के, पूर्वपुण्यविनवव्ययबधा, संपदो विपद एव विमृष्टाः ॥ पात्रपाणिकमलार्पणमासां, तासु शांतिकविधिविधिदृष्टः
अर्थ-पूर्व करेखां पुण्योरुपी विनावना खरचवाथी मलेली संपदाउने आपदार्जरुपज मानेली के; पण ते संपदाउनुं सुपात्रोप्रते हस्तकमलथी जे अर्पण करवू, ते तेउने विषे ब्रह्माए दीलो शांतिनो विधि ॥१॥