________________
१४
उपदेशतरंगिणी. हतो, तथा प्रत्याख्यान आदिक करीने गुरुसेवामां पण तत्पर रतो हतो. एक दहाडो ते आठमने दिवसे पौषधव्रत लेश्ने रात्रिए एक शून्य घरमां कायोत्सर्ग ध्यानमा रह्यो हतो. एटलामां परपुरुषमां आसक्त थएली तेनी स्त्री पोताना यारसहित तेज घरमां एक खाटलो लेझ्ने आवी. ते खाटलाना पायामां एक अएणीवालो खीलो हतो. अंधारामां ते खाटलो तेणीए त्यां नाख्यो, अने तेथी ते खीलो जिनदासना पगमां खुंची गयो. तेथी तेने घणुं कष्ट थयुं, मेरुनी पेठे निष्कंप रही कोयोत्सर्ग ध्यानमांज ते मृत्यु पामीने देवलोकमां देवपणे उत्पन्न भयो. तथा त्यांथी आवीने तेणे पोतानी स्त्रीने प्रतिबोध आप्यो. वंद्यास्तीर्थकृतः सुरेंजमहिताः पूजां विधायामलां सेव्याः सन्मनयश्च पूज्यचरणाः श्रव्यं च जैनं वचः ॥ सहीलं परिपालनीयमतुलं कार्य तपो निर्मलं ध्येया पंचनमस्कृतिश्च सततं नाव्या च संज्ञावना ॥१॥ __ अर्थ- इंशोथी पूजाएला एमा तीर्थकरोनी निर्मल पूजा करीने तेमने वांदवा, पूज्यपाद एवा उत्तम मुनिउँने सेववा, जिनवचन सांजल, निर्मल तप तपवो, हमेशां पंचपरमेष्ठीनुं ध्यान धरवू तथा शुल लावना लाववी. कर्तव्यं जिनवंदनं विधिपरैर्हर्षोलसन्मानसैः सच्चारित्रविनूषिताः प्रतिदिनं सेव्याः सदा साधवः ॥ श्रोतव्यं च दिने दिने जिनवचो मिथ्यावनिर्नाशनं दानादौ ब्रतपालने च सततं कार्या रतिः श्रावकैः ॥१॥
अर्थ- हर्षथी जवसायमान मनवाला थश्ने हमेशां विधिपूर्वक जिनवंदन करवू, उत्तम चारित्रथी नूषित श्रएला मुनिने हमेशां सेववा, दन दनप्रते मिथ्यात्वनो नाश करनारं एवं जिन
