________________
उपदेशतरंगिणी. . १६५ अव्यनो नंडार पण देखामीने शेने धर्ममांजढ को. परी संपत्ति थवाथी तेणे पोताना एक पुत्रनो विवाह करवामांड्यो. तेमां मांमवाने दिवसे ते शेठे सघला सगाउने तथा नातीलाउने जोजन माटे तेड्या; मामीए पोताना यारने पण नोतरं आप्यु हतुं. अने तेथी ते पण स्त्रीनो वेष लेने पंगतमां बेडे बेसी गयो. ते वखते सघला पुरुषवर्गनी आगतास्वागता शेठ करवा लाग्या, अने नाणेज स्त्रीउनी आगतास्वागता करवा लाग्यो. पली स्त्रीउनी पंगतमां पीरसतो पीरसतो नाणेज ज्यारे ते यार आगलं आवतो, त्यारे तेने धीमेथी ते कहेतो के, ते दिवसे सांगठनी नीचे तुं हतो के ? त्यारे ते कहे तो के, “नहीं, नहीं, दुं नहीं." त्यारे ते नाणेज लोकोने एम समजावतो के, या स्त्री कहे के, मारे ते लाकु जोश्ता नथी. एवी रीते वारंवार कहीने ते जाणेजे तेने कशुं पण पीरस्युं नहीं. पठी ते वातनी मामीने खबर पडवाथी तेणीए गुप्तरीते पोताना ते यारने बार लाडु आप्या, अने ते लामु तेणे काखमां कंचुक नीचे संताडी राख्या. पजी नोजन कर्याबाद सर्व स्त्री ज्यारे पोतपोताने घेर जवा लागी, त्यारे जाणेजे तेणीउने कह्यु के, तमो सर्वे मारा मामाना मांगवाने वधावती जाउँ ? ते सांजली सघली स्त्री पोताना हाथो उंचाकरीने एक पनी एक वधावती चाली. अनुक्रमे ते स्त्रीवेषधारी यारनो पण वारो आव्यो, अने तेथी तेणे पोताना हाथो ऊंचा नहीं करतां एमने एमज मंझपने वधाव्यो. ते जोइ नाणेजे कडं के, एम बंधहाथे न वधावाय, एम कही बलात्कारे ज्यारे तेना हस्तो लांबा कर्या, के तुरत पेला चोरेलालामुढ नीचे जश् पड्या. पळी ते शेगणीनुं सघलुं जुष्ट वृत्तांत लोकोमा जाहेर थयु. जे. वटे ते नाणेजरूप देव शेग्ने प्रतिबोधीने पोताने स्थानके गयो. शेठे पण दीक्षा लेइ तप तपीने पोतानुं आत्मकार्य साध्यु. ....
