________________
उपदेशतरंगिणी.
१३
बीस हजार साधकोना संघ सहित जुदे जुदे मार्गेथी चौदसने दिवसे थाप नगरमां आव्यो. ते दिवसे आशादे तो पौषध लीधो हतो, पण तेना जाइ जिनदासे संघने लो जाणी तुरत तेमने जोजनमाटे निमंत्रण कर्यु, तथा एक पोहोरनी अंदर समस्त संघने सोना ने रूपाना थालोमां जोजन कराव्युं, तथा उपर वस्त्रादिकनुं दान पण प्युं. ते जोइ फांऊशाहे आशेने पगे पमी कह्युं के, आपे मारो अपराध क्षमा करवो, केमके, व रीते करीने मे आपनी परीक्षा करी. एवी रीते तेनी क्षमा मागीने शत्रुंजयनी यात्रा करीने कांऊण शेठ मंरुप दुर्गमां गया. चक्रे तेन जिनार्चनं स विदधे सम्यग्गुरूपासनं तत्वं तेन जिनागमस्य विदितं संघोन्नतिं स व्यधात् ॥ सत्यंकारितमेव तेन सुधिया निर्वाणसौख्यं जवात् यः साधर्मिकगौरवं वितनुते हृष्टो गुरूणामिव ॥ १ ॥
"
अर्थ- जेणे हर्षित थने गुरुजनी पेठे साधर्मीकोनुं वात्सल्य कर्युबे, ते जिनपूजा करेली बे, सारी रीते गुरुनी उपासना करेली बे, तेणे जिनागमनुं तत्व जाएयुं बे, तेणे संघनी उन्नत्ति करीबे, वली ते सुबुद्धिए मोक्ष सुखने वेगथी हस्तगत करेलुं बे.
जेम सुरगिरिमां जगसिंहशाहे द्रव्य पीने पोताना त्रासो साठ साधर्मीकोने पोताना जेवाज शाहुकारो बनाव्या हता. एवी रीते छहीं जावरुशाह, उदायनमंत्री, बाहडमंत्री, पेथडशाह, कांकणशाह, जगमुशाह, तथा जीमाशाह श्रादिकना हजारोगमे दृष्टांतो जाणी लेवां. एम विचारि सर्व माणसोए संघवात्सस्य करीने पोतानो जन्म सफल करवो.
जिनौकः पौषधोकश्च, जैनागमसुलेखनम् ॥ साध साधर्मि कुर्वन्नपवो जवेत् ॥ १ ॥
