________________
१३६
उपदेशतरंगिणी. अन्नाव होवाथी ते दानो निरर्थक ने. सार्थक दान तो ते कहेवाय के प्रति उपकारनी श्वाविनाज फक्त धर्मबुद्धिथी पैसादार अने गरीब एवा साधर्मी जाने जेद राख्याविना सन्मानपूर्वक उदार चित्तथी जे दान देवू. अने तेज दान महा लाजकारी थाय जे. कडुं ने के,
मिथ्यादृष्टिसहस्रेषु, वरमेको ह्यणुव्रती ॥
अणुवृत्तिसहस्रेषु, वरमेको महाव्रती ॥१॥ अर्थ- हजारो गमे मिथ्यादृष्टिमां एक अणुव्रतधारी श्रेष्ठ ने, अने हजारो गमे अणुव्रतीउमां एक महाव्रतधारी श्रेष्ठ जे.
महाव्रतिसहस्रेषु, वरमेको हि ताविकः ॥
तात्विकसमं पात्रं च, न नूतं न नविष्यति ॥१॥ अर्थ- हजारो गमे महाव्रतिमां एक तत्ववेत्ता श्रेष्ठ ने, तत्ववेत्तासमान सुपात्र अयुं नथी, अने अशे पण नहीं. __ जम नरतचक्रीए बारव्रतधारी श्रावकोने तेउनी उलखाणमाटे काकीणी रत्नथी बार तिलको कर्या हतां, अने बेक जीवितपर्यंत तेमणे साधर्मीवात्सल्य कयु हतुं. वली तेवीज रीते संप्रति राजाए त्रिखंग जरतक्षेत्रमा दरेक गामे स्वामिवात्सल्य कयु . बली वढवाणना रहेवासी एवा रत्न नामना एक श्रावकपासे दक्षिणावर्त शंख हतो, ते शंखे तेने एक दहाडो स्वप्नमां कडं के, हवे हुँ वस्तुपालपासे जवानो वं. ते सालली तेणे बहुमानपूर्वक तेने सात दिवसोसुधि राख्यो. एटलामां सात लाख माणसो सहित वस्तुपाल त्यां संघ कहाडीने शजय जतां आवी पहोंच्या. त्यारे ते रत्न श्रावके ते संघने अत्यंत आदरमानथी लोजन करावीने ते शंख वस्तुपालने सोंप्यो. ते रत्नश्रावकनुं वृत्तांत चतुविशति प्रबंधथी जाणी लेवं.
