________________
६२
श्री वैराग्य शतक याद करी ले, के आश्रवनुं आ स्वरूपने मारे तेने युद्धमां जीतवाना छे. एनो विजय कर एटले बस ! तारो बेडोपार! उठ ! उभो था, तेना कबजामांथी छुटो थई, तेना माथामां फटको लगाव, जोजे पाछो न पडतो, बस एक वखत एना उपर काबु मेळवी ले. तुं चेतन ने ए जड, ए तारा पर सत्ता चलावे ने तुं एनो नचाव्यो नाचे ! ए न बने-कदी न थाय. तारे एने हठावे ज छुटको, चाल, मेदाने पड. युद्ध मचावजंग मचाव, विजयश्री वरी तारी ऋद्धिनो स्वामी बन. (४२)
(४३-४४) आठमी संवर भावना -
(सवैया)
सम्यक्त्वे मिथ्यात्वद्वार ने संयमथी अविरति रोकाय, चित्ततणी स्थिरतानी साथे आर्तरौद्रध्यानो नव थाय. क्रोध क्षमाथी मान मार्दवथी माया आर्जवथी झट जाय, संतोष सेतु बांध्यो लोभसमुद्र कदी नवविकृत थाय. गुप्तित्रयथी मन वचनने कायाना योगो रूंधाय, एम आश्रवना द्वारो सघळां संवरभेदे बंध ज थाय. संवरभावना इणविध भावी जो आचार विषेय मूकाय ? तो शुं? सघळां संसृतिनां दुःखथी आचेतनमुक्त न थाय ?
विवेचन-हे चेतन ! तने आश्रवने जीतता न आवडतुं होय, तुं पाछो पडतो होय, तुं मुंझातो होय तो संवर भावना