________________
श्री वैराग्य शतक (३८) त्रीजी संसार भावनालोभ दावानललाग्यो छे ज्यां लाभ जले जे शान्त न थाय, मृग तृष्णासम भोगपिपासाथी जन्तुगण ज्यां अकळाय. एक चिन्ता ज्यां नाश न पामे त्यां तो बीजी उभी थाय. एम संसारस्वरूप विचारी कोण न वैराग्ये रंगाय
. विवेचन-संसार भावना भाववी एटले संसारर्नु दुःखदायि स्वरूप विचार, – ने तेथी वैराग्य भाव केळववो संसारनुं स्वरूप जुदे जुदे घणे रूपे विचारी शकाय छे. अहिं संसारनी सरखामणी एक मोटा जंगलनी साथे करी छे. भववन-भवाटवी वगेरे शब्दो आपणे घणी वखत सांभळीए छीए. ए भवमां वनपणुं शुं छे. ए अहिं समजाव्युं छे. वनमां एक भयंकर अग्नि सळगतो होय छे. तेने दावानल कहेवामां आवे छे. एना झपाटामां जे आवे ते बळीने खाख थई जाय. ए कोईने छोडे नहिं. एने बुझववा माटे प्रयत्नो करवामां आवे ते सर्व नकामां जाय. आ संसार काननमां एवो लोभ दावाग्नि सळग्याज करे छे. तेने शांत पाडवा लाभ प्राप्त रूप पाणी जेम जेम छांटवामां आवे तेम तेम ते वधारेने वधारे प्रजळे छे. कडुं छे के :
"जहा लाहो तहा लोहो, लाहा लोहो पवड्डइ । दो मासकयं कज्जं, कोडीए वि न निट्ठियं ॥" वनमां मूंझवनार मृगतष्णा मृगजळनी लालसा छे.
