________________
श्री वैराग्य शतक तारूं कांई साधी शकयो नथी. तारूं कर्तव्य तुं भूली गयो छे, तारूं जीवन तें एळे गुमाव्युं छे. निष्फळ कर्यु छे तारा आत्माने दुःखथी छोडाववो ए तारूं मुख्य कर्तव्य छे ए माटे तें शुं कर्यु ! बधाने पडवा दे खाडामां ! तुं तारूं साधी ले तारा हितमां सर्व- हित समायुं छे. माटे जीवनने सफळ बनाववा माटे धर्मपंथे वळ ने सुख मेळव. (७०) (७१) मरण समये 'मा मा' करे नहि वळे,
धर्म करशो तो सुखी थशो. जेम अल्पजलमा माछली निःशरण थईने तरफडे तेम जीवन अन्ते जीव आ पीडाय छे व्याधि वडे, मा मा करे कोई करूण स्वरथी अश्रुनी धारा वहे देखे सगा व्हालां तथापि कोई दुःख न संहरे.
विवेचन-आ जीवने दुःख आवे त्यारे, मरणकाळ नजीक आवे त्यारे, अनेक व्याधिओ-रोगो थया होय त्यारे, असह्य वेदना थाय छे. ए वेदनाथी ए कल्पांत रुदन करे छे. आंखमांथी आंसुनी धारा वहे छे, करुण स्वरथी 'ओ मा' 'ओ बाप' एवी चीसो-बुमो पाडे छे. जेम ओछा पाणीमा माछली फफडे-तरफडे तेम आ जीव हाथ पग घसे छे-पछाडे छे, ए असहाय-नि:शरण-अनाथ स्थितिमां मुकाय छे. तेने बचाववा कोई समर्थ नथी, मा बाप, स्त्री-पुत्र, सगाव्हाला बधा जोई रहे छे. कोई तेनुं रजमात्र दुःख ओछु
