________________
श्री वैराग्य शतक (५७) व्याधि वृद्धावस्था ने मरण ए त्रण भयंकर चोरो तमारा जीवन धनने लूटे छे, माटे
- जागो ने भागो. आ जागवानो समय छे त्हेने विषे तुं कयुं सुवे, आ नासवानां समयमां शाने वळी बेसी रहे. तुज जीवन धनने लुंटवा त्रण तस्करो पूंठे पड्या, एक रोग बीजी जरा त्रीजो मृत्यु ए सौने नडयां.
विवेचन - हे चेतन ! तारूं जीवन धन लुटाई रह्यु छे. तारी शरीर सम्पत्ति चोराय छे. तारी देहशक्ति वेडफाई छे, ए चोरनार एक जण नथी. पण त्रण जण छे, सामान्य नथी पण महान छे. तेने कोई महात करी शक्युं नथी. तेथी वखते तुं चेती जा ! ऊंघमां न रहे, जागृत था एनो सामनो न कर पण तारूं बचाववा तैयार था. बेसी न रहे, धर्मपंथे चडी जा ने चालवा मांड, उतावळे पगे चाल, दोड.! जेटलो मार्ग कपाय तेटलो त्वराथी काप. निर्भय स्थान घणे दूर छे. बेसी रहीश के ऊंघी जईश तो रोग, घडपण ने मरण ए त्रण चोरो तने पकड़ी पाडशे, तने लुंटी लेशे., तने दुःखी करशे माटे झडपथी आगळ वध ने सुरक्षित स्थळे पहोंची जा. तुं मार्गे चढीश एटले तने निराबाध मुकामे लई जनारा विमान, वायु ने विजळीथी पण वधारे वेगवाळा विनय वैयावच्च स्वाध्याय विरति, संयम-तप वगेरे वाहनो
