________________
(५०)
मां नंदराजा दारी गयो, तेवारें धर्मद्वार माग्युं, तेने चाणाक्यें कयुं के हे नंदराजा ! जेटलुं एक रथमां द्रव्य उपडे, तेटलुं लइ जार्ज, तेथी अधिक लेशो मां. नंदराजा पण मणिरत्न सुवर्णादिक रथमां नरी, एक स्वरूपवना दीकरीने रथमां बेसाडी तिहांथी निकल्यो. एवामां चंद्रगुप्त रथमां बेसी गाममां फरवा निकल्यो बे, तेनी उपर कुमरीनी दृष्टि पडी, तेथी अनुराग उपन्यो, तेवारें नंदराजा पुत्री - नो मनोगत जाव जाणीने बोल्यो के दे पुत्रि ! तुं सुखें ए चंद्रगुप्त जर्त्तारने वर. तहारुं कल्याण था. एम कहेतांज ते पुत्री रथ उपरथी उतरीने चंद्रगुंडना रथ उपर चढवा लागी तेटलामां चंद्रगुप्तना रथना नव यारा जांगी पड्या तेवारें चंद्रगुप्तें, कत्युं के ए कन्या अशुजकरिणी बे माटे जवा द्यो आपणा कामनी नथी. तेने चाणाक्यें कयुं के ए शुकन जलुं बे, एनुं वर्जन म कर. नव धारा नांग्या माटें तहारी नव पेढी पर्यंत राज चालशे, एम कही कन्या राखी पढी पर्वतक ने चंद्रगुप्त ए बेहु नंदना घरमां गया, तिहां लक्ष्मीनी वर्हेचण करवा लाग्या, ते घरमा एक कन्या दीठी. तेनी उ
a