________________
( ३१३ )
चालतो पृथ्वी पुरनगरें श्राव्यो. तिहां कोई धनसा गर व्यवहारीयाना वाडामां रह्यो राणी लोकोने घेर मजुरी करवा जाय बे तेने स्वरूपवान् देखी मोeिars लोको मजुरी वधारे देवा लागा. तिहां विषयी लोकोना प्रसंगथी घणां दुःख सहन करयां, फरी जाग्योदय थयो तेवारें पोताने नगरें गया. राज्य पाम्यां, सर्व कुटुंबने मल्यां, सर्व मनोरथ सिद्ध था. घणो काल सांसारिक सुख जोगवी वृद्धावस्थायें चारित्र लई बेवट संलेषणा करी देवलोकें गया. ए लक्ष्मीनी चंचलताविषे कथा जाणवी ॥ ७६ ॥ हवे दाननो उपदेश कहे बे. चारित्रं चिनुते धिनोति विनयं ज्ञानं नयत्युन्नतिम्, पुष्णाति प्रशमं तपः प्रबलयत्युवासयत्यागमम् ॥ पुण्यं कंदलयत्यऽघं दलयति स्वर्गं ददाति क्रमात्, निर्वाणश्रियमातनोति निहितं पात्रे पवित्रं धनम् ॥ ७७ ॥
अर्थ : - ( पवित्रं के० ) पवित्र एटले न्यायोपार्जित एवं ( धनं के० ) धन, ( पात्रे के० ) पात्रने विषे ( निहितं के० ) श्ररोपण कयुं बतुं एटले
