________________
(१५) न च ॥ नेत्रविकारैश्च, लज्यतेऽतर्गतं मनः॥ कोश्क पुण्यवंतनी उपरज माता पितानी सौम्यदृष्टि पडे. हवे कुमर पितानी आझा पाम्या पलीखल्प खल्प दान धर्म करवा लाग्यो, तेवारें याचकजनो कहेवा लाग्या के हे ललितांगकुंवर (प्रथम तमें हाथी सरखा दातार थश्ने हवेगर्दन जेवा कृपण केम थया ? अथवा प्रथम तमें कल्पवृक्ष समान थश्ने हवे धतुराप्राय केम थया? अथवा पहेला सिंहसमान थश्ने हवे शीयालीया जेवा केम थयाए एम खार्थनष्ट याचक लोको कहेवा लाग्या ॥ यतः ॥ तावत् प्रीतिर्जवेझोके, यावदान्नं प्रदीयते ॥ वत्सः दीरदयं दृष्ट्वा, स्वयं त्यजति मातरम्॥१॥कदापि समुअमर्यादाथी चूके, राजाहरिचंद सत्य मूके, मेरु कंपायमान थाय, पृथ्वी पातालने चांपे, तथापि सत्पुरुष पोतानी वाचा चूके नही ॥ यतः॥ चलेच्चमेरुः प्रचलेत्तु मंदरं, चलेतु ताराग्रहचंडलानुः ॥ कदापिकाले पृथिवि चलेकि, तथापि वाक्यं न चलेकि साधोः ॥१॥ एवां वाक्य सांगली कुमर फुःखित थयो थको चिंतववा लाग्यो के मने तो वाघ नदीना न्याय समान कष्ट प्राप्त थयु जे. हवे जो हुँ दानेश्वर था ढुं, तो पितानी