________________
(१७२) वशिवयोः स्वर्गापवर्गयोर्लक्ष्मीः श्रीस्तं नजति सेवते। के केव ? विनीतं विद्येव यथा विद्या विनीतं विनयान्वितं पुरुषं नजति विद्या श्रागति तथा ॥३४॥
नाषाकाव्यः- कवित्त मात्रा ॥ ताकों मिलें देवपद शिवपद, ज्यौं विद्याधन लहै विनीत ॥ तामें श्राश् रहै शुज पंकति, ज्यौं कलहंस कमल सोनीत ॥ तांहि विलोकि रैफुख दारिद.ज्यौं रविश्रागम रयनि वितीत ॥ जो अदत्त धन तजत बनारसि, पुन्नवंत सो पुरुष पुनीत ॥ ३४ ॥ दवे जे बुद्धिमान पुरुष श्रदत्तनो त्याग करे
बे, तेपण कहे . ॥ शार्दूलविक्रीडितटत्तम् ॥ यन्निवर्तितकीतिधर्मनिधनं सर्वागसां साधनम्, प्रोन्मील
धबंधनं विरचित क्लिष्टाशयोद्बोधनम् ॥दौर्गत्यैकनिबंधनं कृतसुगत्याश्लेषसंरोधनम्, प्रोत्सर्पत्प्रधनं जिघृदति न तछीमानदत्तं धनम् ॥ ३५॥
अर्थः- (धीमान् के ) विछान पुरुष, ( तत् के०) ते (अदत्तं के० ) परकीय ( धनं के०) वस्तु